Ljósið blaðar í teimum heystligu
bløðunum.
Vindurin er skærur og gulnar í
tínum hári.
Nú heilsa vit farvæl frá hvør
sínum bera teigi.
Uttan at geva okkum til kennar.
Heystframsýningin í Steinprenti
er uppkallað eftir einari vakrari árstíðaryrking hjá Róa Patursson, sum lýsir
lívsins absurda meiningsloysið í slagskugganum av deyðans troyttandi noyðslu.
Sorgblíða huglagið rakar mitt í okkara grundleggjandi einsamallu støðu í
tilveruni, sum bert gevur meining í sansaligum løtum, fevndar av fjálgum
kærleika í ljósgirda hárinum hjá unnustuni ella í lívs- og deyðsjáttandi
skróvanini av heystbløðum á vegnum. Konsentreraða og fragmentariska yrkingin
hjá Róa Patursson gløðir av skærum gulum heystlitum, samstundis sum tónin er
bláur og dapur.
Framsýningin inniheldur nýggj og
gomul steinprent hjá 18 listafólkum, sum antin eru gul ella sum kuratorurin
metir hava eina gula heildarkenslu, tó at tey eru fleirlitt. Gult er ljóssterkasti
liturin av grundlitunum. Sambært Wassili Kandinsky hevur ein gulur rundingur
lyndi til at ota seg frá miðjuni út móti áskoðaranum, meðan ein bláur rundingur
myndar eina mótsetta konsentriska rørslu, sum flytir seg undan áskoðaranum.
Gult er sambært hesari hugsjónini útvendur litur, sum dregur áskoðarin inn í
myndina, men gult kann sanniliga eisini styggja. Tað valdast hvussu guli
liturin er blandaður. Gult hevur eina ørgrynnu av úttrykksmøguleikum og
inniheldur sín egna mótsetning, guli liturin kann tykjast ljósfylltur og
lívgevandi, men kann eisini sýnast eitrandi og sjúkur. Keisaraguli liturin kann
tykjast stórbærur, tá hann er bakgrund í einari náttúruvisión hjá Tróndi
Patursson, men skríggjandi gula, polyesterglitrandi fótbóltsblusin hjá tí
hyldliga, sjálvglaða øldrekkandi fótbóltsfjepparanum hjá Peter Carlsen er alt
annað enn stórsligin. Besnissaðar, men
eisini elskuligar eru tær barnsligu verurnar hjá Kathrine Ærtebjerg og Onnu
Seppalä, meðan abstraktiónirnar hjá Anker Mortensen eru poetiskar júst sum
skærur vindur og tað eru hugsaðu blómurnar hjá Fríðu Matras Brekku eisini,
meðan gula myndin hjá Rannvá Kunoy liggur á markinum millum innihald og popp,
millum figuratión og einki. Tað kann av sonnum diskuterast hvussu gul hennara
myndarøð "Litirnir hinumegin" er, men ein bleikur gulur litfarri
tykist tó savnandi í hesum hugtakandi, stillu og flótandi kompositiónunum.
Rundleittu formarnir í myndunum hjá Hansinu Iversen bylgja aftur og fram móti
áskoðaranum, sum fær hug at søkka inn í tær og gerast eitt við teimum
sevjumiklu gulu formunum. Gulu súkklistarnir hjá Tóroddi Poulsen eru um somu
tíð vakrir og stuttligir og tað er ferð á teirra rundferð á pappírinum. Tað
sama er galdandi fyri fleiri av mynstrunum hjá Bjarne Werner Sørensen, ið eru
organisk og samanhangandi sum eru tey partar av eini størri heild, kanska einum
tónleikaverki. Í øllum førum eru rútmurnar altíð til staðar í myndunum hjá
Bárði Jákupsson, eisini í teimum smáu prentunum við teirri lívgevandi gulu
sólini, sum heilt víst skínur á ástardansin hjá teimum báðum fjallaverunum í
fabulerandi lívsglaðu myndini hjá Bjørn Nørgaard. Heystið man vera
yndisárstíðin hjá lista- og veiðimanninum Svend-Allan Sørensen í Føroyum, tí tá
ber til at fáa fatur av røstum kjøti. Heitið á framsýningini hjá honum á Museum
Jorn, Country & Koncept sigur í grundini nógv um hansara kulu list, sum vit
hava funnið okkurt gult avbrigdi av. Daniel Milan er eisini ein av teimum ungu dugnaligu listafólkunum, sum eru útbúgvin á kunstakademinum seinastu árini. Hann hevur funnið íblástur av einum uppihaldi í Uganda, har homofobi hevur valdað í óhugnaligan mun og har heimssamfelagið, serliga Hilary Clinton hevur mótmælt gongdini. Milan hevur verið upptikin av hesum málinum, hansara myndir minna um dokumentar, men tær eru eisini stuttligar og dekorativar. Er tað nakar, sum kennir glitrandi ljósið,
sum blaðar í teimum heystligu bløðunum, so er tað Zacharias Heinesen, ið hevur
tvær landslagsmyndir við á framsýningini, eina gula støðumynd og so lidna
prentið. John Kørner hevur teknað føroysk siðbundin at kalla postkortkend
myndevni á cadmiumgula bakgrund og hetta gevur myndunum ein stuttligan og
óhátíðarligan dám, ið spælir saman við fatanini, áskoðarin longu hevur av tí,
sum avmyndað er. Saman við tí einfaldaða, flata úttrykkinum og teimum reyðu
blettunum og slettinum, brýtur guli liturin alla naturalistiska illusión í
myndunum. Prentini hjá Jonas Hvid Søndergaard eru frá í ár, og eru dømi um, at
gult sanniliga eisini er ein andaligur litur. Á gulari grund hevur listamaðurin
teknað ymisk spirituel symbol og geometriskar figuratiónir, men uttan at hesar
á nakran hátt sýnast dogmatiskar ella trúboðandi. Heldur tykjast myndirnar
andaliga opnar og lívsjáttandi. Gula kvøldmáltíðin hjá Torbirni Olsen er ein av
litografisku variatiónunum, sum hann gjørdi av nøkrum altartalvumyndevnum.
Torbjørn arbeiðir í skrivandi stund í Steinprenti. Hann er litmeistarin, ið sum
kunnugt ikki ræðist primerar litir, enn er óvist hvussu gular myndirnar blíva,
men eftir ætlan verða tey spildurnýggju prentini at síggjast at síggja á
verkstaðnum uppiá. Framsýningin við gulum grafikki letur upp í Steinprenti
fríggjadagin 27 september klokkan 16.
Kurator: Kinna Poulsen. Øll eru hjartaliga vælkomin. Okkara stuðlar
framsýningini.
(KP)
