Sambært in.fo vóru tað týsdagin 30 ár síðan Perlan í
Vágsbotni í Havn varð tikin niður. Eg hugsi, at ein orsøk til, at hon varð
tikin niður, var at hon var so ljót og illa hildin. Men allíkavæl livdi
bygningurin á so mangan hátt upp til tað fína heitið, hann hevði. Har var plúmm í aftan fyri gardinurnar, har var matstova, og bæði Mikines og William Heinesen hava málað uppi á loftinum í
bygninginum, sum fyritøkan Z.Heinesen átti. Eg var bara fimtan ár, tá Perlan
hvarv, men eg minnist meg hava verið inni har tvær ferðir, báðar ferðir drigin inn av tónleikinum (og
eldri vinfólkum). Jazzfelagið blómaði miðskeiðis í sjeytiárunum og nógvar vóru
framførslurnar við føroyskum og útlendskum tónleikarum. Dagfinn Olsen skrivar á in.fo: "nú fara
Kristian Blak, Jazzfelagið og Tutl aftur til verka.Hvørt fríggjakvøld í nakrar
vikur verður skipað fyri tiltøkum í nýggju Perluni, henni sum er millum
Miðlahúsið og Vaskaríið, sigur ein av fyrireikarunum, Gissur Patursson. Hetta
er ein roynd, og byrjað verður longu í kvøld, fríggjakvøld. Perlan letur upp um 20 ella 21 tíðina, og hildið verður á til
klokkan 24, men hetta er ikki heilt lagt í fasta legu enn. Á pallinum verður
jazzur og fólkatónleikur, og so verður eisini jamsession. Samstarvað verður við
Sirkus,og hugnað verður um inni. Hetta verður gjørt sum ein roynd í nakrar vikur,
fyri at vita hvussu undirtøkan verður."
Løgið at síggja á myndum hvussu stór Perlan var, um hugsað
verður um pinkalítla grøna blettin, sum hon stóð á. Har hevur nú í mong ár
ligið eitt akker, sum altíð hevur sæð út sum tað er dottið av mánanum. Eg havi
skrivað eina grein til Punktum.fo um tað týdningarmikla í at varðveita
bygningar í býarrúminum. Tað blaðið kemur ikki, tað er farið í søguna
við Dimmalætting, tíverri, men Sosialurin hevur játtað at hýsa greinini í næsta
vikuskiftissosiali, sum kemur 27.sep. Greinin eitur: "Tað byggilistarliga
er ikki bara tað vakra, men eisini søgurnar og tað søguliga…" og setningurin kemur frá Gunnari Hoydal, sum í stuttum viðtali m.a. vísir til Perluna:
"..gamla Perlan, sum stóð á trýkantinum millum
Mylnugøtu og brekkuna niðan á Bryggjubakka. Eingin vinkul var beinur, annar
skjøldurin var breiður, hin lágur, rukkupláturnar vóru skoyttar og rustaðar:
Hon var eitt skrímsl, men hevði tað yndið, sum roynd og láturmild fólk eiga.
Zacharias Heinesen hevði átt Perluna, William hevði havt sína málarastovu uppi
á loftinum, og úr miðhæddini komu tónar frá ungdómi, sum royndi nýggjar og
øðrvísi leiðir. Húsið hevði søgu og týdning í býarmyndini, men knappliga ein
dagin var hon burtur, tikin av ósemju í býráðnum. Síðani havi eg saknað hana,
nú í 33 ár".
Lesið meira í Sosialinum um eina viku.
(KP)
