Eg sá hesa eiggiligu bókina í bókhandlinum í dag og mátti hava hana alt fyri eitt, so nú liggur hon her á borðinum og suðar stillisliga. Kanska er hon móð, ella møguliga sjóðar hon av samkenslu, tí hon veit av, at eg ikki havi tíð at lesa hana, við tað at eg havi verið til jarðarferð og vaskað klæðir og enn mangli at fyrireika dagin í morgin og als ikki skal sita og lesa yrkingar í kvøld. Men eg havi allíkavæl sníkt meg til at lesa eina av yrkingunum, sum eg tilvildarliga datt fram á, hon stendur á síðu 31 og er nokkso eyðkend fyri yrkjaran. Tað vil siga, at hon er framúr góð, evnisliga einføld og gjøgnumførd við surrealistiskum brá og eini greiðari rørslu, sum í einum fangar barndóm og lívsins treytir og vendir teimum við.
stendur á
hondunum
og
minnini
renna sum
sandur
niður í
høvdið
og
tú jarðast
í svørtum
barndómi
s.31 í Einglasuð
hjá Tóroddi Poulsen
(KP)
