Nøkur túsund fólk vóru á Vaglinum leygardagin, men tey vóru heldur færri enn eg hevði væntað, tá heili 31 fakfeløg skuldu eitast at vera við. Tað tykist sum um fólk í ein vissan mun eru fongd av apati og flegma. Men tað er kanska ikki so løgið, at fólk hava hug at missa mótið. Tí nógv er mótmælt uttan at nakað er hent. Og nú sær tað eisini út til, at Hitt føroyska skjaldraveldi fær rætt í sínum pessimistiska spádómi, tá hann skrivar: "Og sí triðja dagin skal landsstýrismaðurin rísa upp til ævigt lív í heimastýrinum". Men hinvegin er tað jú soleiðis, at tann, ið tegir samtykkir og vit kunnu ikki nógv annað enn at mótmæla, tá vit verða útsett fyri mannagongdum, har myrkalegging heldur enn upplýsing tykist vera endamálið. "Rein fantasi" slapp Bill Justinesen at skýra metingar frá serfrøðini um møguligar framtíðarvánir í sambandi við Eysturoyartunnilin í útvarpinum fyrradagin og avvarðandi journalisturin, Sigmar Bláberg helt eftir øllum at døma ikki, at tað var neyðugt við kritiskum mótspurningum. Tað er í løtuni upp til hvønn einstakan av okkum at hugsa kritiskt og sjálvstøðugt og at fylgja við og mótmæla, tá vit føla, at demokratiskar, upplýstar mannagongdir verða settar til viks. Vit hava fingið nøkur listaverk frá nøkrum listafólkum, sum ikki tiga og samtykkja.
Hanni Bjartalíð eigur myndina omanfyri, sum hann kallar: Loynisáttmálin