Saturday, August 17, 2013

Íslandsvika - á frændafundi




24. august verður ein sonevndur Frændafundur (føroysk-íslendsk vísindaráðstevna) á Fróðskaparsetrinum, standmyndir eftir islandske Steinunn Thórarinsdóttir, sum hava prýtt Havnina í alt summar verða tiknar niður og mentanarnátt verður í Reykjavík, og m.a. fer Silja Strøm at sýna fram og tónleikabólkurin Byrta við Janusi Rasmussen og Guðrið Hansdóttir fer at spæla.

Hóma tit eitt tema?

Ja, henda vikan er Íslandsvika.

Listablogurin hevur sjálvandi fólk í Íslandi, tá tað er Íslandsvika, men vit byrja við nakrar tekstir frá Frændafundi, sum var í Føroyum 2007. Hesir fyrilestrarnir og fleiri frá 2007 eru prentaðir í ritinum Frændafundur 6.

Aðalsteinn Ingólfsson
Íslendsk myndlist um 1997 – 2007: Fjølhyggjan tekur seg fram
Høvundurin fer í máli og myndum at rekja tær broytingar, sum hava gjørt vart við seg í ásjónini hjá íslendskari  myndlist tey seinastu tíggju árini. Mest verður røtt um skipbrotið hjá stevnufestuni, tí eyðkenninum hjá íslendskum myndlistafólkum at fylkjast undir merkingum hjá einari ávísari stevnu, antin vit kalla hana “konsept” ella “nýekspressionismu”, og fara í staðin at evna til myndlist út frá einstaklingsfyritreytum, har sum hvør einstakur myndar sína egnu “rørslu”. Ætlandi er henda gongdin partvíst andsvar mótvegis postmodernistiskum grundanum, bæði millum íslendskar granskarar og í útheiminum.
     Henda fjølhyggjan, um til ber at nevna fyribrigdið so, eyðklennist hin vegin av munandi rótloysi – fólk hava ongar stevnur at styðja seg til – og tað ger at ung myndlistarfólk leita sær fótafesti í ymsum hugmyndum hjá mentanarfrøðingum, søgufrøðingum og heimspekingum um íslendskan tjóðskap og hansara samanseting, og inn í ta umrøðuna blandast – tað kemst ikki uttan um tað – íslendskt landslag, siðir og sagnir. Í hesum verður partvíst bygt á fyrimynd frá eitt sindur eldri listamonnum eins og Birgiri Andréssyni og Steingrími Eyfjörð, sum umboðar Ísland í Venesia í løtuni, men lagt aftrat hugmyndafrøði og myndamáli teirra forkunnugar tilvísingar til ta hulda og fólksliga speki av ymsum slag. Áhugin hjá viðgitnum útlendskum myndlistarmonnum eins og Roni Horn og fleiri fyri íslendskum sereyðkennum hevur ivaleyst havt ávirkan á ung íslendsk myndlistarfólk.
     Hetta hevði m.a. við sær endurskoðan av tí hevdbundna landslagsmálninginum og virðum tess; har er tann leiðandi listamaðurin Georg Guðni, sum í málningum sínum tekur til viðgerðar ta romantisku sjónina hjá undangongumonnunum Þórarni B. Þorlákssyni, Jóni Stefanssyni og Kjarval, og í kjalarvørri hansara fylgja aðrir málarar við persónligari sjón av tí íslendska landslagsmálninginum. Við tí sterku landslagshevdini millum føroysk listafólk í huga verður serliga røtt um, hvussu íslendsk listafólk: listamálarar, myndahøggarar og listafólk sum nýta blandaða tøkni, hava gjøllkannað íslendskst landslag og náttúruheimspeki, ið er knýtt at henni.