Teimum, sum spendera páskafrítíðina
í Keypmannahavn, kunnu vit viðmæla at vitja onkra av teimum fínu listaframsýningunum,
sum eru í danska høvuðsstaðnum. Glyptotekið beint við síðuna av Tivoli vitji eg
altíð, kanska tí mær dámar væl at vitja støð, sum eg kenni, kanska tí tað er ókeypis
sunnudag, men eisini tí tað veruliga er eitt fantastiska ríkt savn við
franskari impressionismu av hægstu góðsku og har kann eg eisini dyrka mína
yndismynd, tann løgna absintdrankaran hjá Manet, sum er fullur av absint, men
eisini av mótsetningum og gátuføri. Sum er skeivt uppá bein og sum hvørki situr
ella stendur, sum er portretteraður sum spíssborgari í støðu tí heimleysa við fínum
kristallglasi og tómari fløsku, við femme fatalekendum skugga og Baudelaireskum
afturljóði. Og hevur mann hug at fara longur fram í tíð, so kann mann jú altíð
takað tokið til Humlebæk til Louisiana og teirra framúrskarandi samling frá 1945
og frameftir við verkum hjá Picasso, Giacometti, Dubuffet, Warhol,
Rauschenberg, Moore, Bourgeois, Guston, Jorn, Baselitz, Polke, Kiefer og
Kirkeby. Og skuldi samtíðarlistin eisini havt áhuga og tað hevur hon, sær Tara
Donovan eisini út til at vera ómetaliga áhugaverd. Hon er amerikonsk listakvinna, fødd í 1969, sum eksperimenterar við hópframleiddum gerandislutum, sum upprunaliga ikki hava nakað serligt virði, súgvirør, silvurpappír, sum hon kumulerar og setir saman í hundratúsundatali til organiskar stórslignar standmyndir. Filmsstubbin niðri undir myndini er sera inspirerandi. Gleðiliga páskafrítíð!
http://www.youtube.com/watch?v=Wf-GcmhlFRU
(KP)
