Eitt er at tapa í fótbólti, tað skal mann nokk koma yvir. Men tá so vaksnir menn fara at gartera alment (á facebook) og gráta um hvussu nóóóógv betri íslendingar duga enn vit. At stóri vansin hjá føroyingum er vantandi íslendskur hugburður (!) og so tað, at venjarin kemur úr landsuðri (!) og tá fólk, sum eg vanliga fati sum skilagóð og meiri enn tað brúka ein ússaligan fótbóltsdyst sum retoriskt undirlag fyri óedrúligari nationalromantiskari patos, ja tá er gott at eiga bøkurnar hjá Bárði Oskarsson, sum eru so herliga ósentimentalar og blottaðar fyri óedrúliga patos. Hesar bøkur eru í tekning og frásøgn skeivar, originalar, óskikkiligar og filosofiskar og uttanlands hava tey av sonnum fingið eyguni upp fyri herligu bókunum og hvør veit um tær ikki fara at vinna ta stóru norðurlendsku bókmentaheiðurslønina, sum júst er stovnað til barnabókmentir. Ikki veit eg, men tær hava uppiborið allan heiður, tað veit eg.
Bárður Oskarsson hevur á øðrum sinni fingið eitt sonevnt White Raven merki frá Deutche Jugendbibliothek. Hesa ferð fyri bókin "Stríðið um tað góða grasið" og í 2006 var tað "Ein hundur, ein ketta og ein mús". "Flata kaninin" er júst givin út í Týsklandi og áhugin tykist yvirhøvur stórur fyri originalu bókunum hjá Bárði Oskarsson. Um "Stríðið um tað góða grasið" verður sagt, at Bárður Oskarsson enn einaferð megnar at siga eina nútímans søga um tolsemi og at hann sleppur frá hesum uttan at yvirmoralisera.
(KP)
