Árið ið fór innan listina 3. partur

6. juli í ár varð listinblog.blogspot.com settur á stovn í einum herðindi av ónøgd við fjølmiðlaraðfestingina av mentanartilfari. Síðan er tað blivið til yvir 260 innegg um list og mentan og vit gleða okkum at halda fram í sama stíli í komandi ári.

7. juli var upplatingardagur hjá framsýningini Nærsýni í Steinprenti. Inger Smærup Sørensen kurateraði framsýningina og skrivaði: “ Okkara evni at síggja lutir í ymsum frástøðum, eru stýrd av eini elastiskari linsu innanfyri sjónopnuna. Tá linsan er í hvílistøðu, brýtur hon ljósið, so tað savnast á einum felagspunkti á nethinnuni. Tá vit skulu hyggja eftir onkrum, sum er nær við, knýta vit vøddarnar í linsuni, so ljósið brýtist krappari, men framvegis savnast á einum felagspunkti á nethinnuni. Hjá fólki við nærsýni brýtur ljósið í hvílistøða á einum felagspunkti frammanfyri nethinnuna. Hetta ger, at fólk við nærsýni síggja óklárt langt frá. Tá tann nærsýnti fer nærri, brýtist ljósið at enda soleiðis, at tað aftur savnast á sjálvari nethinnuni. Tann nærsýndi sær tí klárt í stuttari frástøðu.
Eygu okkara eru vegurin til myndlistina. Soleiðis sum vit síggja, soleiðis skilja vit listina, veruleikan og okkum sjálvi. Sjón okkara er sjálvt grundarlagið fyri, at listin gevur meining bæði fyri tankan og fyri kroppin. Fyri at hvessa okkara evni at síggja, bjóðar Steinprent í summar til djúpt nærsýni av stórari list í lítlari stødd.
101 verk eru á framsýningin ”Nærsýni”. Tey eru so smá, at vit - sum tey nærsýndu - mugu fara heilt nær at teimum fyri at fáa tey at standa klárt á nethinnuni. Vit verða tvungin at kýta okkum fyri at síggja tað óklára, tað ósædda. Tað ósjónliga gerst sjónligt og tey evarska smáu frábrygdini gerast sjónlig.”

10. juli var frumframsýning av kabarettini "Goym moralin til seinni” eftir Bertholt Brecht. Tað var leiklistarbólkurin Grugg Súsanna Tórgarð, Ria Tórgarð og Barbara Christophersen, ið stóðu fyri verkætlanini: “Saman við eysturtýska leikstjóranum Sonju Kehler og estiska pianistinum Riivo Sarapik hava Súsanna Tórgarð, Ria Tórgarð, Barbara Christophersen, Hans Tórgarð, Páll Danielsen og Hans Pauli Tórgarð skapt eina cabarét við støði í sangum og tekstum hjá Berthold Brecht. Úrslitið er ein fjøltáttað ferð gjøgnum tekstir um alt frá kærleika og drykkiskapi til kríggj og órætt, kryddað við vælkendum og minni kendum løgum eftir Kurt Weill, Hanns Eisler og Paul Dessau. Til tíðir álvarsligt, til tíðir stuttligt, men enn líka viðkomandi, sum tá Brecht skrivaði tað fyri skjótt 100 árum síðani.”. Kabarettin varð ummæld heili tríggjar ferðir her á listablogginum.
Fyrst var tað Kinna Poulsen: http://listinblog.blogspot.com/2010/07/frisklig-dogmu-cabaret.html
Síðan var tað Carl Jóhan Jensen: http://listinblog.blogspot.com/2010/07/goym-listina-til-seinni.html
Og at enda Bergur Rasmussen: http://listinblog.blogspot.com/2010/07/ummli-av-goym-moralin-til-seinni.html

Um Ólavsøkuleitið var ein konflikt um Ólavsøkukonsertina, sum kommunan av óvissum orsøkum hevði valt sjálv at standa fyri í ár. Her eru leinkjur til nøkur av innleggunum um hetta málið:
http://listinblog.blogspot.com/2010/07/olavskukonsertin.html
http://listinblog.blogspot.com/2010/07/listin-politiskt-styd.html
http://listinblog.blogspot.com/2010/07/politiski-ahugin-i-tonleikatiltkum.html
http://listinblog.blogspot.com/2010/07/tonleikapallurin-er-ikki-pallurin-hja.html

28. juli var ikki nógv øðrvísi frá øllum øðrum ólavsøkuaftanum, tí tá læt ólavsøkuframsýningin upp eins og hon ger á hvørjum ári. Kinna Poulsen ummældi framsýningina og her er brot úr ummælinum “Amatøranna spælipláss”.
“Tó at hissini glottar ana á Ólavsøkuframsýningini 2010, er heildin so mikið vánalig, at tygara ummælari fyri fyrstu og vónandi seinastu ferð upplivdi at ynskja, at Listaskálin var minni í vavi enn hann veruliga er og at hann harvið ikki fekst at rúma øllum tí skramblinum, sum í løtuni kann skoðast á okkara tjóðarlistasavni. Varhugin av eini vánaligari Ólavsøkuframsýning kom longu av tíðindaskrivinum, har boðað varð frá, at heili 103 verk hjá 38 luttakarum eru við á framsýningini í ár. Tá tað rættiliga skjótt letur seg staðfesta, at yvir helvtin av luttakarunum eru amatørar og at flest teirra haraftrat eru rættiliga óvandir amatørar, ja so kann úrslitið bert verða sum tað er vorðið. Heildin hevur serstakliga nógv at týða á eini listaframsýning. Um heildin er ov vánalig og óruddilig, hevur tú heilt einfalt ilt við at síggja tey góðu verkini, eins og ein vánalig heild fær tey verkini, sum kanska ikki eru super góð, til at dragna eitt vet aftrat í góðsku.”

August var ein serstakliga aktivur mánaði í Steinprenti, m.a. varð ein heilur grindahvalur prentaður
http://listinblog.blogspot.com/2010/08/summarrokan-i-steinprenti.html

13. August læt framsýningin “INNRÁS” upp i Müllers Pakkhúsi. Framsýningin var við teimum yngstu listafólkunum og nógv vóru sera spent at síggja hana. Kinna Poulsen skrivaði m.a. “Tó at góðskan er misjøvn, er framsýningin INNRÁS í Müllers Pakkhúsi í Havn sum heild eitt gott boð uppá eitt nýtt ættarlið í føroyskari myndlist, sum als ongan áhuga hevur fyri at fanga okkara dramatiska landslag í kolandi ódn í stórbærum ekspressivum málningum. Í staðin tekna tey seg sjálvi, onnur fólk og aðrar verur í monokromum, overestetiseraðum lýsingum. Tekningarnar eru vakrar, neyvar og onkursvegna ógvuliga spakførar. Her er einki órudd, ljót, óskiljandi verk, ørligar installatiónir. Tey ungu, ið halda seg til nydeliga monteraðar myndir, eru alt annað enn vill. Hesi listafólkini eru ung og still.”

17. august skrivaði Leiklistaráðið opið bræv til landstýriskvinnuna Helenu Dam á Neystabø. Brævið snúði seg um óavgreiddu bústaðarstøðu tjóðpallsins. Í skrivandi stund tykist tað sum um, at Helena Dam á Neystabø ætlar at Tórshavnar kommuna skal taka ábyrgdina av hesi óvirðiligu viðgerðini av okkara tjóðpalli, men einki er avgjørt við vissu. Nú beint fyri jól fekk Tjóðpallurin 5 mió kr játtaðar á íløgujáttanini til nýtt Tjóðleikhús.
http://listinblog.blogspot.com/2010/11/mean-vit-bia.html
http://listinblog.blogspot.com/2010/08/opi-brv-fra-leiklistaranum-til-helenu.html

27. august læt upp framúr góð framsýning við verkum hjá Mariusi Olsen og Ilonu Raipala í Smiðjuni í Lítluvík, Kinna Poulsen ummældi: http://listinblog.blogspot.com/2010/08/grafisk-symbiosa.html

28. august varð ein nýggj standmynd avdúkað á sjómannadegnum í Klaksvík. Henda standmyndin gjørdist orsøkin til størsta listakjakið í ár. Her er kut úr kjaki um húkin í Klaksvík:

28/8-2010 "Stór mannfjøld var komin saman við rundkoyringina uppiá Flesjum í Klaksvík í dag kl 17.00, har heimsins størsti húkur varð avdúkaður. Ein av elstu sjómonnunum og reiðarunum í Klaksvík – Eivind Niclasen avdúkaði húkin saman við borgarstjóranum, Gunvá við Keldu. Eivind helt fyri, at hetta var besta gáva til býin og besta ímynd um eina drúgva tíð, sum dúgliga hevði ment hetta land og henda bý. Hann takkaði fyri stórliga heiðurin, honum varð sýndur at sleppa at avdúka hesa sonnu perlu av eini standmynd. Eyðstein Poulsen frá Føroya Sjómannadegi greiddi frá um hugskotið til standmyndina og hvussu hon bleiv til. Hann greiddi frá at Sp/F Skarðhamar V/Jacob Oluf á Lakjuni og Anfinn Isaksen meistarliga høvdu greitt henda húk úr honum, sum má sigast at vera eitt listarligt handverk av teimum heilt stóru. Klaksvíkar Hornorkestur setti sum so ofta fyrr ein serligan hátíðardám á løtuna – og tey mongu fólkini, sum vóru komin saman, sannaðu, at tey enn einaferð høvdu fingið ein virðismiklan dýrgrip at savnast um – eitt meistarverk av einum húki, hvørs leggur er beint undir 6m høgur Aftaná vildu øll sleppa nærri á nema við húkin. Stóðu undrandi og vóru sera hugtikin. Hetta er eitt satt bragd av einum meistarverki – hetta er fantastisk, hoyrdi tú nógv siga!!." Dávur Winter á heimasíðuni hjá Norðlýsinum.

21/8-2010 "Við størstu virðing fyri línumanninum kann eg taka undir við, at hann væl og virðiliga hevur uppiborið eitt minnismerki júst í Klaksvík, sum er stóri fiskivinnubýurin í Føroyum. Tá tað er sagt, býður mín stóra virðing fyri listini mær at staðfesta tað, sum vit øll duga at síggja, at húkurin í Klaksvík er ein húkur og ikki eitt listaverk." Kinna Poulsen á Listablogginum.

30/8-2010 "Nógv umtalaði húkurin í rundkoyringini í Klaksvík við Norðoyatunnilin er til ampa fyri ferðsluna. Hesa niðurstøðu er Landsferðslunevndin komin til, eftir at hava viðgjørt málið í dag. Grundað á fyriliggjandi tilfar er tað metingin hjá Landsferðslunevndini, at ein standmynd í hesi rundkoyringini ikki kann góðkennast. Vandin fyri ákoyring og avleiðing av hesari er so mikið stórur, at hetta ikki kann góðtakast.” Av heimasíðuni hjá Landsverki.

3/9-2010 "Eg vildi sæð tann dag tá teir taka húkin niður. Orðini eigur 92 ára gamli Evind Niclasen, sum á Føroya Sjómannadegi avdúkaði tann sum víðakenda húkin sum stendur við Borðoyavík. - Betri merki fyri Klaksvíkina kundu teir sum stjørna Føroya Sjómannadegi ikki valt, tí hann er ein sera góð ímynd av tíðini sum farin er og tað sum hevur bygt býin. Spurdur hvat Eivind heldur um útsøgnirnar hjá Kinnu Poulsen í Kringvarpinum har hon m.a, segði at húkurin ikki kundi roknast sum list, svarar Eivind flennandi. - Vit mugu bar fyrigeva henni tí hon hevur ikki ánilsi um hvat hon snakkar um…" Av heimasíðuni hjá Norðlýsinum.

20/9-2010 "Eg mundi komið ov seint til arbeiðis fríggjamorgunin, alt av hasum ólukku húkinum, ella rættari av nýggja sanginum hjá Jákupi Veyhe; "Latið húkin standa", sum varð spældur í útvarpinum júst tá um sama mundi, sum eg lat meg í frakkan á veg oman í Steinatún. Mítt forvitni beyð mær at lurta eftir sanginum (hann er fínur, framførdur við teirri heilt autentisku "varðveitið Christiania" ondini) og tuskandi oman brekkurnar mátti eg stunandi staðfesta fyri mær sjálvari, at húkurin eyðsýniliga er komin fyri at vera og tað óansæð hvussu ørkymlaður landsverksfrøðingurin er ferðsluni viðvíkjandi, ella hvussu illa vit á listablogginum eru farnar at stúra fyri ferðsluni í Rom, nú tað gjørdist greitt, at standmyndir í ferðsluni eru av vandamiklastu morðvápnum. Sleppur húkurin ikki at vera standandi, verður tað byrjanin á einum nýggjum Klaksvíksstríði, meina summi og tað er altso ikki eiti á... Men tað at forstørra ein brúkslut transformerar hann ikki av sær sjálvum til list:… Húkurin er kanska flottari enn postkassin, sum einaferð stóð uppsettur suðuri í Skopun, men bæði estetiskt virði, symbolikkur og innihald eru tilvildarliga grundað við tað, at ein húkur í sær sjálvum hevur vakran form og lættfatiligan symbolikk. Listahugtakið verður í Føroyum í løtuni brúkt um alt millum himmal og jørð; hvør kvøldskúla- og sunnudagsmálari kallar seg listafólk og henda útholing av listahugtakinum vísir ikki serliga nógva virðing yvir fyri yrkislistini og teimum, sum hvønn dag fáast við list á høgum støði. Eg havi sum áður sagt stóra virðing fyri einum monumenti ella minnisvarði til frama fyri línumanninum, men tit fáa meg ikki at kalla húkin í Klaksvík fyri eitt listaverk..." Kinna Poulsen á Listablogginum.

3/10-2010 "Sunnudagur er tann stóri dagurin hjá mentanartilfari í heimsins avísum… Her heima er høvuðsyvirskriftin á portal.fo, at ”Húkurin í Klaksvík kann enda heilt í landsrættinum” - og meira óáhugaverdum tíðindum skal mann eftir mínum tykki leita leingi eftir. Men av tí, at hetta eru einastu mentanartíðindi, hesin sunnudagur hevur at bjóða, mugu vit fyrihalda okkum til tey. Tíðindini eru rættiliga sjálvsøgd. Ein húkur verður settur upp i Klaksvík og øll eru fegin inntil onkur finnur uppá at rópa hann fyri list. So siga nøkur onnur, at list er tað altso ikki og so verða nøkur heilt onnur óð, tí eingin brýggjar seg um, at onnur skulu avgera hvat er list og hvat ikki er list. Síðani blandar ein myndugleiki seg og hóttir framtíðina hjá húkinum og síðan blíva øll óð, tí hvørjum líkist tað og so er tað ein kvikur politikari hugsar við sær sjálvum: Guð vitið um nakrar atkvøður vera í hesum. Og knappliga er eitt mentanarligt evni á politisku dagsskránni. Inger Smærup Sørensen á listablogginum.

5/10-2010 "Tað er hugaligt at kjakast verður um eitt slíkt listarligt handverk, sum Skarðhamar hevur gjørt fyri Føroya Sjómannadag. Ongin av teimum, sum hava syrgt fyri hesum vakra prýði á rundkoyringini, hevur havt í huga, tá farið var undir projektið, at hetta skuldi vera tað, sum tey “fínu” halda vera kunst … vit kunnu ugga tey , ið hava patent upp á hvat list er, við at ongin umhildin ella professionellur listamaður hevur verið við í projektinum. Harafturímóti hava framúr handverkarar í Klaksvík spælt sær við at evna húkin til. Tað var tann tíð, tá stóru kunstmálararnir vóru løntir sum aðrir handverkarar við kirkjur og hjá teim ríku, so kanska fer onkur , sum kemur aftana okkum einaferð, at fáa eiga á húkin sum nakað einastandandi, hvør veit?" Leiðarin í Norðlýsinum.

7/10-2010 "Avsløringen åpnet en full verbal krig mellom Klaksvík og den sentrale administrasjonen. Kunsteksperter i hovedstaten mente at dette kunne ikke kalles kunst. Landsverk – det færøyske veivesenet – beordret fiskekroken fjernet. Begrunnelsen er at den skal være en fare for trafikksikkerheten. Samme begrunnelse som vi kjenner fra Norge og damer i bikini på gigantplakater langs veiene. Reaksjonen lot ikke vente på seg i Klaksvík, som er kjent for ikke å la seg styre frivillig av akademikere i hovedstaten. Fiskekroken skulle ikke ned, det var den klare beskjeden alt fra linefiskerne til den kvinnelige borgmesteren ga makthaverne i Tórshavn. Dette var bare et påfunn fra folk i Tórshavn som lot seg styre av folk som mener at en fiskekrok ikke kan være kunst." Í norska blaðnum Fiskaren

4. september var fernisering av framsýningini “I only paint what I feel” við verkum eftir danska listamanninum Peter Carlsen í Steinprenti. Kinna Poulsen skrivaði um framsýningina: “Onkur av framsýningargestunum helt, at tað ikki var lítið ósmæðið at hava so óluksáliga nógvar sjálvsmyndir við á eini listaframsýning. Viðmerkingin sigur ikki lítið um føroyska list, hvussu góðvarin hon enn er og hvussu stutt vit eru komin. Peter Carlsen er als ikki góðvarin og tað eru als ikki vanligar sjálvsmyndir, hann málar Peter Carlsen málar persónin Villy, sum í grundini er eitt slag av Anders And, ella einum boðbera, vit kunnu samkenna okkum við og sum er avmyndaður við andlitsdrøgum listamansins, men sum er umboð fyri ein typiskan miðalhampamann ella eina gerandis-antihetju um miðjan aldur. Miðalhampamanninum hóvar fótbóltsdystir, sum hann hyggur at við klapphatti, ølbeiarum, ølbúki og kipsposa í hond. Ofta er hann í einum skítbýttum safarihjálmi, sum í allari sínari heimføðisligheit gevur hugasamband til fittar, gamlar teknirøðir (t.d.Tin Tin) og sum ber brá av, at Villy er ævintýrari. Villy ógvast um ræðuligu gølurnar í Ekstrablaðnum, men lesur um tær við loyndarfullum njótilsi og so dámar honum tað hátíðarliga eisini, Villy er royalur, men Villy er so sanniliga eisini sjálvhátíðarligur, dupultmoralskur, materialistiskur, og sum heild er hann eins og allir aðrir miðalhampamenn og -konur sera væl nøgdur við tilveruna og seg sjálvan. Tó at lýsingin av miðalhampamanninum ikki er heilt ókerlig, fáa vit eina kenslu av, at hava fingið innlit í ta tvitnu, sníkjandi fascismuna, sum býr undir miðalhampiligheitini, tá hon í síni óhugnaligu einfalding av normalitetinum vil seta seg til dóms yvir liviháttinum hjá øðrum. Hendan fascisman, sum býr í bindiklubbateski og tutli og í smáum viðmerkingum um óruddiliga túnið hjá grannanum ella ein starvsfelaga, sum drekkur nakað ríkiligt og sum lúrir undir flestum setningum og tonkum, sum byrja: "Nú skal eg ikki gera meg betri enn onnur, men...". Henda, okkara gerandisfascisma, sum at síggja til, tykist lutfalsliga ósek og vandaleys, men sum er gott gróðrarlendi undir eitt nú homofobiskari, paranoidari og mannahatskari fremmandaangist, sum aftur er grundarlagið undir statsskipaðari týning ella kríggi.”

16. september byrjaði Framrás, ein fimm daga long stevna fyri klassiskan tónleik við m.ø. Føroya Symfoniorkestri, tónleikabólkinum Aldubáruni, kórinum Tarira, úrvalsnæmingum á Musikkskúla Miðnámi og úrmælingabólkinum Norrbotten NEO úr Svøríki.
http://listinblog.blogspot.com/2010/09/tiindaskriv-frameftir-rasini-eitt.html

7. september var aftur fernisering á Listasavni Føroya. Hesa ferð var tað framsýningin “Á aðrar leiðir” við áhugaverda listamanninum Arnoldi Vegghamar. Kinna Poulsen skrivaði m.a. hetta um framsýningina: ""Summi siga, at mínar myndir vóru betri fyrr… Kanska hevur mann verið í hæddini og er á veg niðuraftur nú" helt sjálvatfinningarsami listamaðurin, Arnold Vegghamar (f.1937) stillisliga fyri sunnukvøldið í sjónvarpssendingini Frætt & Fregnað. Listamaðurin av Viðareiði er á breddanum í løtuni við framsýningini "Á aðrar leiðir", sum er at síggja í Listasavninum hetta til 24.oktober. Framsýningin er góð og kann tað viðmælast øllum at fara niðan at hyggja. Spurningurin er bara um framsýningin er so mikið góð, sum hon eigur at vera, tá hon umboðar eitt av okkara mest originalu og serstøku samtíðarlistafólkum..... Orsøkin til, at summi halda, at myndirnar hjá Arnoldi Vegghamar vóru betri fyrr í tíðini, hongur saman við hesi serligu fatan listamansins, ið er langt framman fyri vanliga fatan. Listamarknaðurin er soleiðis háttaður, at tað ofta tekur longri tíð hjá teimum, ið veruliga bróta burtur úr nýggjum, at vinna frama millum fólk. Tá so eitt tílíkt listafólk endiliga hevur vunnið sær vegin fram til almenna viðurkenning, hendir tað løgna, at krøv og vónir verða sett til hansara nýggju verk, at tey helst skulu líkjast verkunum, sum hann gjørdi fyri tjúgu árum síðani. Gomlu myndirnar hjá Vegghamar eru framúr góðar, gamaní og litavalið er serstakt, tó at tær myndevnisliga og í málihátti eru meira vanligar og kundu minnt eitt sindur um William, Mikines, Tommy osfr. Sum heild eru tær nýggjaru myndirnar nógv meira originalar, t.d. tær merkiligu ovursjónirnar av grøngula og ljósareyða fjallinum við loyndarfullum ljósabláum ella hvítum steinum. Hesar myndirnar eru løgnar, so ovurhonds einfaldar tær eru uttan serligar detaljur ella ta stóru rúmkonstruktiónina, men tað er júst í tí einfalda, at hesin listamaðurin sigrar totalt. Eg havi varhugan av, at Arnold Vegghamar júst í hesum árum er í ferð við at mála sínar bestu og týdningarmestu myndir og eg gleði meg at síggja tey framtíðar meistaraverk, ið verða skapað í hansara hugaheimi beint nú.””

25. september læt Heystframsýningin upp fyri 6 ferð. Í ummæli av framsýningini skrivaði Kinna Poulsen m.a. ”Aftur í ár er Heystframsýningin fjølbroytt og upp á seg so nógv tann dygdarbesta av føroysku felagsframsýningunum, ið umboðar tey bestu av okkara yrkislistafólkum. Onkrastaðni hómast eitt sindur av listarligari metalmøði í framsýningini, ið hevur tað við at líkjast sær sjálvari ov nógv. Hvussu væl teir enn eru greiddir úr hondum, geva gipsfigararnir hjá Andreasi Andreasen, ið eru plaseraðir kring framsýningarhølini, varhugan av eini farnari tíð og tá tú so sært fína málningin hjá Olivuri Við Neyst við sluppini Ester sum myndevni hanga við inngongdina, ja so fert tú at ivast í um tú ert á rætta staði, ella um tú av misgávum hevur vilst teg inn í eina afturlítandi framsýning. Tróndur Patursson hevur átta myndir við, sum eru væl hóskandi á eini samtíðarlistaframsýning, men sum tíverri síggjast heldur illa har tær hanga, orsakað av speglingum í rammuglasinum. Talan er um abstraktar náttúrulýsingar, sum eru málaðar á pappír, hvørs lýsandi styrki tíverri ikki røkkur út um rammuglasið. Bárður Jákupsson hevur júst havt eina velduga framsýning niðri og hevur bert tvey verk við á Heystframsýningini, men tað eina er eitt størri verk við heitinum "Fuglakvæði", ið er sett saman av níggju løriftum. Við hesum merkiliga og ovurhonds symmetriskt skipaða verki flytir Bárður seg onkursvegna frá teirri leið, sum vit eru von at sambinda við hansara list og sum tykist meira sansað, spontant rútmisk og ekspressivt vill enn henda nýggja, meira stýrda og hugsaða leiðin í "Fuglakvæðnum" við eini fuglatekning niðast í høgra horni í miðrøðini. Bárður Jákupsson hevur rós uppiborið fyri at hann á henda hátt roynir nakað nýtt, men tá tað er sagt, sýnist hetta verkið eitt sindur veikt og stirvið í mun til hansara støði annars Zacharias Heinesen hevur ikki roynt nakað nýtt, men hevur fimm frálíkar myndir við á framsýningini, ið allar eru klassisk og original dømi uppá hvat tað er sum Zacharias dugir fram um allar epigonarnar. Kompositiónin í bláum og gulum er serliga vøkur og vísur hvussu væl Zacharias dugir tað einfalda. Tað kundi verið stuttligt, nú listamaðurin fleiri ferðir hevur prógvað sítt virði, um hann fór at spæla sær eitt sindur, og helt vegin fram við at einfalda yvir í tað abstrakta, sum liggur onkrastaðni beint uttan fyri sjónarringin í hansara myndum..”

Eisini í ár skipaði Aldubáran fyri konsert í sambandi við framsýningina: http://listinblog.blogspot.com/2010/09/tiindaskriv-tonleikur.html

25. september fyllti mentanarikonið Ebba Hentze runt: http://listinblog.blogspot.com/2010/09/ebba-hentze-fyllir-runt.html

30. september vórðu M.A. Jacobsen virðislønir handaðar. Tóroddur Poulsen fekkk bókmentavirðislønina fyri bók sína Útsýni. Rógvi Mouritsen fekk bókmentavirðisløn fyri yrkisbókmentir fyri bókaverkið Fiskar undir Føroyum, meðan mentanarvirðislønin fór til Bjarka Geyti fyri Sjósavnið. Jensina Olsen og Janus á Húsagarði fingu barnabókavirðislønirnar. Tó at Carl Jóhan Jensen heldur, at tað ikki er ein heiður at fáa M.A.Jacobsen, men at tað heldur er ein óheiður ikki at fáa hesa virðislønina, ynskja vit øllum virðislønarmóttakarunum hjartaliga tillukku.
http://listinblog.blogspot.com/2010/10/virislnahandan-og-i-steinpenti.html