10. maj fall uppskotið um at umskipa Mentanargrunn Landsins til eitt listaráð. Inger Smærup Sørensen tók saman um kjakið: http://listinblog.blogspot.com/2010/10/leita-eftir-list-2.html
Frustratiónirnar yvir hvussu politiska skipanin hevur handfarið list og mentan vóru nógvar í 2010. Sum altíð var lovprísan av listini á skránni frá politiskari síðu, men sera lítið konkret kom frá hondini. Í grundini er ikki stórur munur á politisku flokkunum, tá tað snýr seg um mentanarhugsjónir, men Listin viðgjørdi allíkavæl hesar mentanarhugsjónirnar í smáum analysum: http://listinblog.blogspot.com/search/label/Mentanarhugsj%C3%B3nir%20politisku%20flokanna
“ Bæði í málningum og í steinprentum hevur Rannva Kunoy eksperimenterað við sera ymiskum stílsløgum, men seinastu tvey árini hevur hon við aga arbeitt við at menna ein sermerktan, minimalan stíl í myndum, sum á onkran hátt minna um myndirnar á gjøgnumbrotsframsýningini í Listasavninum í 1999 samstundis sum hesar nýggju myndirnar peika frameftir bæði í hennara verki og í føroyskari listasøgu. Nýggjaru málningarnir hjá Rannva Kunoy eru bygdir upp av nógvum elatunnum løgum av máling, sum tilsamans mynda gjøgnumskygdar formar, ið eins og óítøkiligur roykur ella skýggj seta ferð á hugmyndir áskoðarans, tó at myndirnar eru grundleggjandi nonfigurativar. Listakvinnan brúkar í sínum myndum verk hjá øðrum listafólkum, sum verða kopierað, avskeplað og síðani yvirmálað og á henda hátt eru listasøgulig spor ella sitat løgd í myndirnar, sum arbeiða við og ímóti ímyndingum áskoðarans og sum gera upplivingina av myndunum djúpari og fjølbroyttari.
Rannva ger ofta myndarøðir, ið tykjast hóska til hennara listarliga hugsunarhátt við denti á prosessir, ið ikki bert gongur út uppá at skapa ella at mála eina mynd, men sum eisini snýr seg um sjálva mannagongdina; at fjala og taka burtur, yvirlappa, turka og finna fram aftur. Latínska heitið á røðini FRONTAL merkir frammanífrá og gevur fleiri og mótsetningsríkar assosiatiónir til klassiska grikska standmyndalist og til samanstoyt av tí ordiliga harðliga slagnum, sum t.d. at fáa ein frammaná. Tá røðin FRONTAL var liðug í 2009, var hon úrslit av óvanliga nógvum arbeiðstímum á verkstaðnum í eini arbeiðsgongd, sum setti stór krøv bæði til ta kritisku listakvinnuna og til prentararnar, Jan Anderson og Fríðu Matras Brekku, ið vara av Steinprenti í Havn. Í fyrstu syftu taldi røðin fimm stór prent, men við einum appendixi uppá tvær myndir, telur hon í dag sjey stórar, vertikalar myndir og er at meta sum eitt høvuðverk í samlaða verkinum hjá Rannvá Kunoy. Myndirnar eru abstraktar og á sama hátt sum í øðrum myndum hjá Kunoy, er allíkavæl okkurt, sum tú onkursvegna kennist við.”
Oddfríður Marni Rasmussen skrivaði eina yrking til eina av myndunum hjá Rannvá:
http://listinblog.blogspot.com/2010/07/hit-innanur-ti-sum-er-innani-grau.html
22. juni varð standmyndin “Kvinna vaskar fisk” eftir Gianfranco Nonne avdúkað og í hesum sambandi royndi Inger Smærup Sørensen at vera stuttlig:
”Í sambandi við Heystframsýningina 2007 varð standmyndin "Empress" hjá amerikanska listamanninum Danny Lane framsýnd í Norðurlandahúsinum. Standmyndin er vøkur og Tórshavnar Kommuna gjørdist hugtikin av hennara vakurleika. Kommunan ynskti at eiga standmyndina - prísurin var rímiligur og øll vóru glað. Í øllum førum eina tíð. Tí komandi hálv triðja árið livdi keisarinnustandmyndin eitt heldur myrkt og keðiligt lív í nøkrum kassum á Skipasmiðjuni. Tórshavnar Kommuna var farin at ivast í listarligu dygdini og á vári í 2010 sendu kommunan standmyndina heim aftur til listamannin. Ikki gekk long tíð áðrenn kommunan fann okkurt annað, sum teimum líkaðu betri. Í juni í ár varð standmyndin "Fiskakona" avdúkað við kaffi, køku og hornorkesturspæli - tan snobbuta, stórbæra, forfínaða og sublima keisarinnan mátti lúta fyri jarðbundnu, harðføru og kravlítlu fiskakonuni. Tílíkt hendir bert í ævintýrum og lokalpolitikki.”
”Um eg skal siga nakað positivt, má tað vera, at framsýningin er ljós og luftig. Hon minnir um eina stóra hvíta marengs, sum at byrja við kann tykjast hugtakandi í øllum sínum luftiga søtleika, men sum eyðsýniliga ikki hevur annað uppá seg enn júst hugin at gera seg upp og síggja lekkur út. Í veruleikanum er hon innantóm og umbroytist til eitt klebrut einki, tá tú trýstir hana móti gómanum í eini roynd at vita hvat hon smakkar av. Málningarnir á framsýningini eru nýggir og flest allir eru rættiliga líkir í litum og myndamáli og í teirra blandi millum abstrakt grønblá landsløg og figurativar svartar fuglar, ið eru ávíkavist málað og innskorin á hvíta bakgrund. Lekri mátin sum litirnir blandast uppá er gjøgnumførdur og minnir eitt sindur um árinið av batikk ella silkimáling, ella um perlumóðir, ið skyggir glitrandi í ymsum litum. Árinið er dekorativt sum í Bo Bedre og eg ivist ikki í, at mongum líkar tað, tí okkum dámar vakrar litir í reinum myndum, ið eisini minna um okkara landslag og tað er eisini í fínasta lagi, so leingi sum tað altso ikki verður presenterað á tjóðarlistasavninum sum okkara besta myndlist. Tá eg sigi hetta, eri eg sjálvandi fullgreið yvir, at myndlist er subjektiv, eins og modernismunnar æviga krav um kollveltandi listaverk hevur við sær, at tað als ikki er lætt at meta um góðskuna á einum listaverki, heldur ikki hjá fakfólki, tó at fakkunnleiki sjálvandi gevur bestu møguleikar fyri, at støðið er í lagi. Myndlist er jú eitt øki, sum sera nógv fólk hava áhuga fyri, meðan ógvuliga fá hava fakligan kunnleika og skil fyri tí og er hetta óivað ein orsøk til, at verandi óskilið er sloppið at halda áfram í so mong ár, tí lítil ivi kann vera um, at vantandi virðingin, sum í løtuni verður sýnd okkara bestu listafólkum, fer at koma okkum aftur um brekku.”
Tað endaði við einum kjaki millum borgarstjóran Heðin Mortensen og Kinnu Poulsen: http://listinblog.blogspot.com/2010/07/aftursvar-til-hein-mortensen.html
– vit vita enn ikki nógv um vinnarauppskotið, men her eru nakrar myndir frá einum av hinum listafólkunum, Brandur Patursson, ið eisini hevði sent inn uppskot: http://listinblog.blogspot.com/2010/07/uppskoti-hja-brandi-patursson-til.html
