Eg gekk undir stormkvidnum himni
og lýddi á útnyrðings lagið
tá Rándøtur vreiðar á helferð
í hjómbúna riðu um ægið.
Tær fóru í fúkandi ódnum,
í náttsól og óveðursstjørnum;
í ótta eg lýddi á lagið:
hitt ljónsterka útnyrðingskvæðið.
Tær manngalnu Rándøtur dansa
um knørrir í hvínandi ódnum
í hjómhvítum brúðarbúna
og náttsól og óveðursstjørnum.
O havmoy! blábleikur tín barmur,
títt favntak er himin og marmor!
Rán veittrar at vargvillum børnum,
ið veiða um ægið á ódnum.
Jarðdóttir, ið stúrir í smáttu
og lýðir á útnyrðingskvæðið -
o vóna ei, vóna ei heimferð
hjá teimum, ið sigldu um ægið.
Teir fórust í fúkandi ódnum,
í náttsól og óveðursstjørnum.-
Lýð ævina alla á lagið:
harmhevjandi útnyrðingskvæðið.
Akvarel: Ingálvur av Reyni
Yrking: Janus Djurhuus.
Prentað í Dimmu 1922. S.134 í J.H.O.Djurhuus. Yrkingar 1898-1948
Mentunargrunnur Studentafelagsins 1988
