Endurtøkur

Alt er nýtt í nátt, 
hugsaði eg og varnaðist,
at kaffið í koppinum var kalt. 

Alt er einfaldar endurtøkur.

Einfaldir dreymar
hjá ótroyttiligum sálum,
sum leitaðu 
mllum húsini,
millum menniskjuni,
og hjá tí vit kenna.

Endurtøkur. (Vakni)
Endurtøkur, 
eins og ljóðið frá havinum,
tá tað nátt og dag 
brýtur móti klettunum.

Eins og flóð og fjøra, virði, siðir, 
kvinnur, menn,
árstíðir, orð. 
Klingrur. 
Einfaldar klingrur. 
So sára einklar og líkatil.

Alt er so nær í nátt, kendi eg á húðini,
sum prikaði og brendi bláhvít,
tá kalda náttarluftin kom inn gjøgnum 
tey altíð opnu vindeyguni. 

NÆR.

Tók um meg. 
Tók alt, 
sum stóð uttanfyri 
við inn.
Innarligt. Innarliga. Innanfyri. 
Innast. Innast inni. Inni. Inn at. 
Inn um. 
Inn.

Droparnir dryppa úr krananum.
Kaffið í koppinum er kalt.

Eg reisi meg.
Telji eitt fet, tvey fet, trý fet
í reyðum skóm.
Stoyti kaffið í vaskið.
Geri nýtt.