Monday, December 31, 2012

Summi hjørtu anga av myrkri




Búgvi norðarlaga í verðini.
Í mínum kaldligu heystdreymum
gongur Edith Södergran berføtt.
Kjólin knýttur upp í rulk
slóðin í døggini
framvegis sjónlig.

Hvussu nógvir seinnapartar av tunglyndi
skulu dragast upp á tráð áðrenn eg kann siga:
Áh, Edith:
Gjósturin sum fýkur í loftstrappum
dirvið sum biddar sólina um eitt tyssi av svidnum vakurleika
eru bara lognbrá
støv frá brostnum kossum.

Summi hjørtu anga av myrkri.
Tað finnast verur sum ikki nýtast ljós fyri at grógva.
Skrúvar ein eingil peruna úr mánanum
gerast vit sterkar havplantur
tarafuglar flagsandi millum øgiligar stjørnur.

Døkka Edith!
Staddur so langt norðan fyri tær heilagu gravir
spyrji eg meg sjálvan hvussu tú hevði prísað Gudi.
Kanska hevði tú peikað á tann tóma stólin úti á svalanum.
Møguliga hevði tú hostað eitt sindur av tuberklalittum blóði upp
í tað hvíta lummaturriklæðið og sagt:
Eisini hetta er Gud.

S.37-38 í Tapet millum øldir eftir Jóanes Nielsen