Enn ein stuttur dagur, myrkari enn ljósur gevur kensluna av, at veturin ongantíð ætlar at halda uppat aftur. Tá kemur ein regla fram fyri meg, sum vit plaga at syngja á Tinganesi á Ólavsøku. Ein ordiliga summarromantiskur sangur, sum Waagstein hevur gjørt til yrking hjá H.A.Djurhuus.
Sum tað er fjálgt og lýtt í nátt
Orð: H. A. Djurhuus · Lag: J. Waagstein
Sum tað er fjálgt og lýtt í nátt,
fjørðurin allur í toku fjaldur,
hoyri um strendurnar alduslátt -
kína um skerini smáar aldur -
letur í nándini tjaldur.
Hetta er grøði- og gróðrarstund,
droparnir hanga sum perlur á stráum,
sirmar so mjúkt yvir grøna grund,
alt er í døkkum litum og gráum -
sílið svevur í áum.
Sokkin í frið allur heimurin er,
tó nú er ongum eftir at bíða;
tími kemur og tími fer,
merkist ikki at løtur líða -
Hugurin ferðast so víða.
Sirmar og sirmar úr mjørkakógv,
uppi í urðini lirkar og gongur,
snípan spinnur og svarar lógv,
pískar eitt nev og rørist ein vongur -
mjørkin í homrunum hongur.
