Prosavika 2 - Tóroddur Poulsen

Vit hava ofta yrkingar og yrkingaummæli á listablogginum og onkursvegna verður skaldskapurin á óbundnum máli við sviðið soð. Hetta botnar sjálvandi eisini í, at skaldsøguútgávurnar eru færri í tali enn yrkingarsøvnini, men hesa vikuna gera vit eitt sindur burtur úr prosaskaldskapi og fara hvønn dag í vikuni at leggja prosabrot á bloggin. 

Í dag eru vit komin til Tórodd Poulsen, ið helst er meira kendur sum sera produktivur og framúr dugnaligur lyrikari og myndlistamaður. Men hann hevur eisini skrivað prosa. Hansara bøkur "Reglur", "Sót og Søgn" eru dømi um framúrskarandi prosabøkur, sum eru púra øðrvísi enn tað, vit annars hava av føroyskari pros og so bókin "Útvølir" frá 2008, sum í støðum tykist realistisk, meðan hon er meira surrealistisk til tíðir.  Bókin er ómetaliga stuttlig, hon er vígd teimum, sum einki skilja og hon er tessvegna full av tí maskuspæli, sum er eyðkent fyri høvundan.  Her eru tvey brot úr Útvølum:

Og nú hoyrast operatónar. Opera. Ja. Tað eru nú nøkur ár síðani. Eini átta níggju. Gekk mær eftir Eystaru Farimagsgøtu. Var eitt lítið sindur tystur og helt at eg skuldi fara inn á Kruts Karport og drekka mær eina lítla øl og samstundis skoða tað stóra vakra whiskyúrvalið í barrini. Tá eg havi sett meg við eitt borð har vísti tað seg at við borðið við síðuna av sat ein førur íslendingur og ein føroyingur. Visti væl, hvør landsmaðurin var, ein syngjandi klaksvíkingur. Vit koma í prát. Teir eru bæði blíðir og týðir og umgangarnir ganga títtir runt. Íslendingurin vil fegin vísa mær, hvussu mann spælir back-gammon, hann reypar sær av at hann er gamal íslandsmeistari í tí spælinum. Hann fortelur eini at beiggi hansara hevur vunnið íslendska melodi grand prixið og er homosexuellur, hvat tað so hevur við møguligu sanggávurnar at gera. Veit ikki um eg fann út av spælinum. Helst ikki. Dugi bara at spæla ludo og haldi meg kenna mannagongdina í talvi. Tað einasta kortspæl eg dugi at pæla er svartaper og sum eg eisini altíð fái.

Teir báðir, jauarin og klaksvíkingurin høvdu verið til upptøkuroynd á tí Kongaligu Operuni, fá eg at vita, og at teir báðir skuldu synga ariur ella okkurt sóvritt úr Tosca. Teir vóru báðir eitt sindur ivingarsamir um teir høvdu staðið royndina, men lagið tóktist at vera gott. Jauarin bjóðaði yvir til ein lítlan í eini íbúð hann hevði lænt frá einum landsmanni og sum lá eini tvey húsanummur frá barrini.

Hetta var ein heldur øðrvísi íbúð, tað má eg siga. Allastaðni vóru málað ymisk okkult tekn, uppi undir loftinum pentagrammir. Inni í stovuni, har vit sótu, vóru nakrar fáar bøkur á eini hill og tær vóru allar eftir bretska okkultistin Aleister Crowley. Eg kendi meg heldur ótryggan. Og løgnan. At vera í eini statanistiskari íslendskari íbúð í Kjøpinhavn saman við tveimum møguliga komandi kongaligum operasangarum. Tvær stórar fløskur av vodka vóru settar á borðið. Vit skálaðu og drukku, men mest var kjakast um Tosca millum tær báðar sangkempurnar. Hvussu tann og tann arian skuldi syngast. Hvussu djúpt niður í búkin teir skuldu fara og finna tónan.. Teir fóru upp á gólvið og sungu alt tað teir vóru mentir. A hahaha a ha ha ha. Upp og niður og yvir eftir. So reisti hin seg og segði nei soleiðis skalt tú synga. Ha a haha a ha ha a ha ha og í den dur ella moll. Eg minnist sjálvandi ikki tekstin, men tað lóðaði sum um teir dugdu hann. Eg sat mest og hugsaði um toskar og um satanismuna, sum gjørdu meg líka so ótryggan sum til dømis kristindómur og islam. Forteknini vóru bara vend um.

Eg slapp mær avstað áðrenn eg bleiv alt ov fullur og kanska eisini forførdur av djevlinum. Pissaði inni á tí lítla vesinum áðrenn eg fór. Har inni, undir loftinum, var gud hjálpi mær eisini eitt pentagram málað, og okkurt okkult skriftstað á vegginum. Og á gólvinum við síðuna av kummuni lógu einar skitnar ljósabrúnar undirbuksur. Íslendskir satanistar ganga í ljósabrúnum undirbuksum, hugsaði eg og tað havi eg hugsað síðani, tá satanisma ella jauarar eru á lofti.

Úthurðin í neðra var úr stáli og var ikki løtt at fáa upp og nøkur sekund kom bæði ræðsla og fjáltur á meg og eg helt meg vera fangaðan í djevulsins íslandklaksvíksku operaholu.

Men út á gøtuna kom eg og har hoyrdust Toscatónar út gøgnum vindeygað við tveimum ymiskum kappinarhugaðum røddumum, sum skiftust at synga upp og niður og yvir eftir og niður og upp. Kanska soleiðis sum toskar eiga at syngja Toska.

Um teir báðir stóðu royndina og nú synga á Kongaligu Operuni tað ivist eg í ella um Aleister Crowley hevur 

fingið fastatøkur á teimum, tað veit eg ikki.

(s.39-49 í Útvølir)

***

Enn hoyrist opera musikkur uttanífrá. Hesin snobbana tónleikur. Inni á Høvuðsbanagarðinum til dømis brúka teir henda torturfremjandi tónleik fyri at halda heimleys, narkomanar og drykkufólk burturi frá inngongdini við Istedgøtu. Ikki kann sigast annað enn at maktin brúkar meiri og meiri raffineraðar mátar at styggja ólukkudýrini frá sær..

(s. 44 Útvølir)

(KP)

Ósbjørn Jacobsen og Henning Larsen arkitektar vunnu Mies van der Rohe-heiðurslønina

Virðingarmikla Mies van der Rohe-heiðurslønin fellur sambært DR á fyrsta sinni á danskar hendur nú Henning Larsen Arkitektar vann hana fyri stórbæra musikkhúsið Harpa í Reykjavík. Men hóast fyritøkan er donsk er onkur týdningarmikil føroysk hond uppií, tí tað er Ósbjørn Jacobsen, sum stóð fyri byggiætlanini í Reykjavík, sum framum 350 aðrar byggiætlanir vann heiðurslønina. Vit ynskja Ósbirni Jacobsen hjartaliga til lukku við stóra heiðrinum.


Pedro Kok gjørdi filmin

http://www.dr.dk/Nyheder/Kultur/Oevrig_kultur/2013/04/29/160105.htm

Klaksvikaffærer i København

Udstillingen Klaksvikaffærer på Nordatlantens Brygge viser malerier og litografier af den danske billedkunstner Claus Carstensen, og den er kurateret af den færøske kurator Kinna Poulsen. Udstillingstitlen stammer fra et lille litografi, som Claus Carstensen lavede i 2002 i Steinprent, Færøernes Grafiske Værksted, i Tórshavn ved Jan Andersson og Fríða Matras Brekku, hvor alle udstillingens litografier er fremstillet. Værket var også udgangspunktet for en udstilling i Nordens Hus i Tórshavn i 2011.

På den aktuelle udstilling på Nordatlantens Brygge findes et værk fra 2010, ligeledes med titlen  Klaksvikaffærer. Billedet vakte stor harme, da det blev vist på Færøerne. Værket består ganske enkelt af et færøsk flag, der vender lodret med korstegnet nedad og med en vertikal, sort tegning i midten, som ses gentaget i mindre format horisontalt, tværs over korstegnet nederst. Tegningen forestiller et ansigt med menneskelignende træk, kombineret med dyreøjne. Dette sorte “tag” er et tilbagevendende motiv hos Claus Carstensen og handler ret beset om forskellen mellem menneskers og dyrs dødsbevidsthed. Et filosofisk orienteret værk som dette burde ikke kunne forårsage den store ballade, og når det alligevel gør det, handler det først og fremmest om de associationer, som readymade-delen af værket (det færøske flag) formår at vække hos beskueren. Harmen udspringer således af flagets symbolværdi. “Vi må stå sammen omkring vores flag” insisterede en ældre mand, som efter at have set værket gengivet i avisen, ringede for at protestere mod hvad han opfattede som en decideret flagskænding. Han er ellers kendt i det færøske samfund som en sindig og lærd mand, men han har hele livet drømt om et frit og selvstændigt Færøerne, og det er en inderlig drøm, som er helt og aldeles blottet for akademisk distance. Han er ikke alene om drømmen. Grønlands nye regeringsleder Aleqa Hammond fra det socialdemokratiske Siumut blev i Kvinfos webmagasin for nyligt citeret for udtalelsen, “Jeg vil opleve den dag, hvor Grønland via FN erklæres for selvstændigt, hvor vi synger nationalsangen og flagene hejses over hele verden, for bedre mål kan man ikke have som et lille folk”.

Oprør i Nordatlanten

Det tager to hele timer at flyve de 1313 kilometer fra lufthavnen i Vágar på Færøerne til Kastrup i Danmark. Med den betragtelige afstand in mente, og hvis man betænker hvor længe Færøerne har været styret af den fjernt beliggende overmagt i København, også før der overhovedet fandtes fly, burde et oprør ikke forekomme så fuldstændig utænkeligt, som det rent faktisk gør. Det er ikke til at sige om årsagen skal findes i en særlig færøsk sindighed grænsende til flegma eller en generel tilfredshed med et fornuftigt dansk herredømme og bloktilskud. Diskussionen om færøsk selvstændighed foregår imidlertid konstant på Færøerne, men alligevel har dansk indgriben kun været nødvendig yderst sjældent gennem den langvarige færøsk-danske fælleshistorie. Da det endelig skete, var det en irettesættelse af dimensioner, der medførte, at Danmark i 1955 bl.a. sendte et bemandet militærskib for at sætte de opsætsige færinger på plads. Denne magtdemonstration, dens motivation og følgerne af den blev senere omtalt som Klaksvík-striden eller Klaksvík-affæren.

Klaksvík-striden

Stridighederne opstod, da sygehuset i Klaksvík i halvtredserne ville ansætte en færøsk læge i stedet for den populære danske læge Olaf Halvorsen, som var ekskluderet fra Den Almindelige Danske Lægeforening for angiveligt at have næret sympati for nazisterne. Det resulterede i lokale demonstrationer i Halvorsens favør, som kulminerede, da den danske regering sendte skibe, bemandet med bevæbnede politibetjente og hunde, samt senere også med soldater for at få styr på de urolige gemytter. William Heinesen beskriver stridighederne i en artikelserie i Land og Folk i februar 1956, hvori han vurderer, at det indledningsvis ikke drejede sig om et færøsk oprør i mod den danske overmagt. Det var dog en dansk læge, der var stridens kerne og folk generelt var ikke specielt danskfjendtlige i starten. I følge William Heinesen ændredes dette med afsendelsen af “hundeskibet”, M/S Parkeston, til Færøerne. Han skriver: ”Afsendelsen af Parkeston med dens væbnede danske politistyrker ændrede dette forhold noget. Hertil bidrog især den omstændighed at politiet medbragte hunde. Dette moment ville man rimeligvis i Danmark eller den øvrige verden, hvor brugen af politihunde er almindelig, ikke have hæftet sig så meget ved. På Færøerne, hvor man i øvrigt ikke kender til den måde, hvorpå politi gør brug af afrettede schæferhunde, har det altid været betragtet som en uhørt råhed at anvende hunde som våben mod mennesker - kun en usling, hjemfalden til alles ringeagt, ville på Færøerne pudse sin hund på en modstander. En gammel sambandsmand i Torshavn fandt det så utroligt, at Danmark ville bruge hunde mod færinger, at han ligefrem begyndte at vakle i sin politiske barnetro..”.

Om udstillingen

Klaksvikaffærer i flertal er således Claus Carstensens poetisering af en allerede eksisterende formulering, der henviser til en enestående hændelse i færøsk og dansk historie. Samtidig er det titlen på en kunstudstilling, der ikke som sådan drejer sig om den historiske strid, men som fungerer som en samlende metafor og igangsætter i forhold til selve udstillingen. Interessen for flag og for våbenskjolde er dybtliggende hos kunstneren, der hver gang han kommer til en nyt land eller nyt flagområde, bringer et flag med hjem, som siden transformeres til et kunstværk i atelieret. Claus Carstensen, der er opvokset i grænseområdet mellem Danmark og Tyskland, er tidligt i livet blevet opmærksom på en national identitetsproblematik, hvilket spores i hans værker, der indeholder en tilbagevendende kredsen omkring  de psyko-sociale mekanismer bag magt-magtløshed, aggression-ydmygelse og territorialisering-deterritorialsering, at afmærke og indkredse territorier. I flere af Claus Carstensens billeder ses desuden en interesse for det ekstreme, for radikalisering i billedmæssige henvisninger til konkrete historiske hændelser, f.eks. til Pol Pots og Khmer Rouges rædselsregime i Cambodia. En maleriserie på udstillingen er lavet med udgangspunkt i den danske modstandsbevægelses satiretegninger, men kunstneren er også interesseret i hændelser, der har mindre national betydning som feks. eksklusionen af et af medlemmerne i hans vinterbaderforening. Det er magtmekanismerne i sig selv, der interesserer ham.

Klaksvikaffærer handler desuden også om kunstnerens forhold til Færøerne, hvorfor billeder af Peter Louis-Jensen, Tóroddur Poulsen og Steffan Danielsen også er med på udstillingen. Selv om de forskellige strategier og benspænd i Claus Carstensens konceptuelle arbejdsmetode kan opleves som en form for distancering, har værkerne i Klaksvikaffærer et ganske råt og direkte ekspressivt udtryk, der ikke er svært at forstå. Billederne er til stede i rummet på en næsten kropslig måde, ligesom kunstneren selv har en meget direkte fysisk tilgang til tingene, når han arbejder. Nogle gange minder metoden næsten om hærværk med negationen som kunstnerisk princip, hvor kunstneren med såkaldt defacing eller fuck up ødelægger og nedbryder billederne, for på den måde at bygge noget nyt op. Selv om udstillingen forholder sig konceptuelt til noget fortidigt, til forgangne historiske hændelser, giver den beskueren en klar fornemmelse af nutid og nærvær i billederne, som uanset om de forekommer uhyggelige eller skønne, har en særlig styrke i udtrykket, der synes tale til beskueren på et umiddelbart og førrationelt plan.

Kinna Poulsen, kurator.

Prosavika 1 Carl Jóhan Jensen

Vit hava rættiliga ofta yrkingar og yrkingaummæli á listablogginum og onkursvegna verður skaldskapurin á óbundnum máli við sviðið soð. Hetta botnar sjálvandi eisini í, at skaldsøguútgávurnar eru færri í tali enn yrkingarsøvnini, men hesa vikuna gera vit eitt sindur burtur úr prosaskaldskapi og fara hvønn dag at leggja brot úr skaldsøgum og stuttsøgur á bloggin.  Samstundis bjóða vit høvundum at senda okkum prosa, sum vit seta á bloggin. 

Vit byrja prosavikuna í dag við sjálvum top of the pops, Carl Jóhan Jensen, sum í 2005 gav út bókanna bók "Ó - Søgur um djevulskap", sum nógv munu kenna - eisini um tey ikki hava lisið allar tær 786 síðurnar á tamb. Tað kann annars viðmælast øllum, tí tað er undirhaldandi lesnaður og ómetaliga væl skrivað. Eingin annar føroyskur høvundur hevur so ríkt og samstundis so neyvt orðafeingi sum Carl Jóhan Jensen. Tað er eitt satt njótilsi at lesa hansara tekstir, sum allir prógva, at føroyskt er einastandandi gott skaldskaparmál. Hann arbeiðir sum úlvur á skóg við næstu bókini, sum vit gleða okkum til og her er eitt brot:

4.

Íkoma ella gitnaður

Men Benedikt Einarsson. Sum fyrikoming og hamur um andligt tilvit (t.e. innari og mun-bæra rørslu), tók hann við lívi eina várnátt fyri skjótt sex og hálvfjerðs árum síðani, tá ið hjúnini á Heðinshædd endiliga, í illum ella góðum, funnust við kroppin á hvörjum öðrum. Tað var eftir eitt dansiball. Hon hevði skipað fyri, frú Ása, til tað ung enn, ónortin av samlívsins kjøtliga álvara. Og óvart kom tað á. Kanska av berari ung-øði fyri hennara viðkomandi ella av víninum ella dansinum alla náttina, men okkurt glapp innan í henni, brádliga, glapp sum ein bloytt mandla úr skali sínum og áðrenn hana vardi stóð hon framyvirboygd við osa av næstan sloknaðum ljósum upp í nasarnar og örmunum niður á baksmekkuna á eini nýkeyptari kanapé við reyðum plússsetrið, kjólin og undirskjúrtini í rulki upp eftir lívinum, hárið leyst og varrarnar samanlæstar, men eyguni víðopin og teirra svørtu gáttir svölgdu hálvalýsið sum fløddi úr vindeygunum endurspeglað í einum gullkrots-rammaðum spegli á stovubróstinum og kenslan av lukku eitt stórt hjól innan í henni, tað hevði øgiliga ferð og gjóstur stóð frá tí; hon kulsaði ber um stumpin og innanum lørini, men hann stóð aftan fyri hana, húsbóndin, eitt sindur sligin í herðunum við doða í hárinum og tí grásprongda skegginum, hvítklæddur, buxurnar lavandi um knöini og ikki hevði hann fingið seg úr stivlunum heldur tá ið hann kom innaftur slóðandi, nústani fylgt seinastu gestunum avstað út í degningssirmi og hann var bleikur við einum yvirbragdi á sær ið partvíst kyknaði av ampa um hvussu óvitvíst hann var komin at standa soleiðis við afturpartinum á hesi gentuni fyri sær, og hon stóð á tá og hon skalv, men umframt alt fóru undirbrøkurnar sundur í skrevinum, ein eld-grov-littur loppur kom undan, hann náddi upp í slakkan millum böllarnar og varrar opnaðust, eitt glóðeyga í loppinum, tað vilti sýslumann upp, hann brimaði av øsing, men lítið hevði hann kanska roynt holdið kortini, uttan við onkrari gleðigentu, onkrum teysum í Keypmannahavn onkuntíð í ungum og druknum gáloysni, men annars ikki brýggjað seg nógv um girndina og gifti seg, satt at siga, ikki við henni í tonkunum yvirhövur, men einum gruni heldur, einum skilaligum gruni í nervunum um afturkomu gjögnum hjúnarlagið til ein öðrvísi samanhang av reinleika og tað sakloysið, sum alt tolir og alt kann bera og öllum vil trúgva tá ið deyðin leggur hjartað í andvekur ljósnandi nætur, men hinvegin sumt kravdist nú av einum manni, hann kundi ikki hugsa sum ein óviti, síðst av öllum ein embætismaður, tað gjørdist ikki við, plikt var plikt og hevði sína tíð eins og alt annað inni sum úti, eitt nú hetta barndrápsmálið og nýliga var komið upp, tað lá tungt á honum, men sum hann stóð har við aðrari hondini á lend hennara, alt ov mikið varur við sín nakna undirpart, sítt óflættiliga kjöt, hugsaði hann við sær at onkran ugga mátti hann kunna taka sær, eingin tjóvur í hesi kaldbleiku várnátt, men skilti alt tað sama ikki hvussu hon hevði lokkað hann frá sansunum, eitt barn sjálv við einglabrá í eygunum og tvískildum brosi um munnin og bert við at taka ein lokk frá enninum, ein lokk av sínum tjúkka reyða hári og húðin so undarliga frøknut undir dúninum upp eftir handlegginum, og hvaðna minni skilti hann seg sjálvan at hann skuldi missa seg burtur, missa seg inn í hennara trongu veran av bloyttum kyni og gásarholdið, men hann var fjøtraður og tað visti hann alt ov væl at har byrjaði helvitið sum hann stoytti sín algoysta lim inn í hana og sansaði regndropaglymin grovka á takinum.

Grovka.

(KP)

Eyðun 75

 Í dag fyllir havnarmaðurin Eyðun Johannesen 75 ár. Sum leiklistarligur vegari kann  hansara týdningur ikki yvirmetast, hann hevur bæði sum sjónleikari og leikstjóri og fyriskipari so dyggiliga sett sítt fótafar á leiklistina í Føroyum og í Danmark. Leiklistarliga avrikið fevnir bæði um fólksligt, væl umtókt tilfar og barnaleikir og um tað meira elitera sum t.d. hansara meistaraliga og eksistentielt rørandi uppseting av leikinum hjá Samuel Beckett "At bíða eftir Godot", sum varð framførdur í Tjóðpalli Føroya í 2011. Tá Eyðun Johannesen seinni var í mentanarsendingini In Mente í útvarpinum, eg haldi tað var í sambandi við "Kirsuberjagarðin", ella var tað í samband við sjálvsævisøguliga einaleikin "Mítt lív sum apukattur" (2011/12) og tosaði um hvat tað er sum listin dugir, fekk lurtarin varhugan staðfestan av einum heilt serligum listarligum innlit og yvirskoti. Hann segði nakað soleiðis Og so knappliga stóð alt stilt, og tað var yvirhøvur tað, sum eyðkendi hesa sýningina, at knappliga stóð tíðin still og tað ger hon ongantíð í veruleikanum. Tað er har, ið listin… - altso tú fert inn í eitt rúm og sær fagrar litir og hoyrir flottan tónleik og knappliga steðgar tíðin upp... Hjartaliga til lukku við sjeytifimm ára føðingardegnum, góði grannin, vit gleða okkum til ljósið aftur brennur handan grønu vindeygakarmarnar í Rabarbuhúsinum, tí tú ert komin heim at seta upp ein nýggjan leik á heimsins minsta tjóðpalli.  

http://politiken.dk/navne/foedselsdage/ECE1955182/mellem-tinganes-og-bispetorv/

http://listinblog.blogspot.com/2011/02/vit-fara.html

(KP)

Prosavika á Listablogginum

Vit hava rættiliga ofta yrkingar og yrkingaummæli á listablogginum og onkursvegna verður skaldskapurin á óbundnum máli við sviðið soð. Hetta botnar sjálvandi eisini í, at skaldsøguútgávurnar eru færri í tali enn yrkingarsøvnini, men hesa vikuna gera vit eitt sindur burtur úr prosaskaldskapi og fara hvønn dag at leggja brot úr skaldsøgum og stuttsøgur á bloggin, m.a. brot úr komandi bókum hjá Sissal Kampmann og Carl Jóhan Jensen. Samstundis bjóða vit høvundum at senda okkum prosa, sum vit seta á bloggin. 

(KP)

Tónleikavikuskifti

Ein øgiligur musikalskur aktivitetur er kring landið hetta vikuskifti, sum fevnir um Kórstevnu, Barnakórstevnu og Musikkstevnu. Barnakórstevnan verður sett av sjávum mentamálaráðharranum, tiltakið verður í badmintonhøllini í Klaksvík.

Havnar Hornorkestur bjóðar øllum til Musikkstevnu í skúlanum við Løgmannabreyt kl. 14.00 í dag. Jógvan Arge setur stevnuna.  

kl. 17.00 í dag verður kórstevnukonsert við Eystanljóð, Tórshavnar Manskóri og Felagskórinum í Gøtu Kirkju

Havnar Hornorkestur skipar fyri musikkstevnuni, á teirra heimasíðu stendur m.a: 

Hetta er 47. árið á rað, at skipað verður fyri hesi stevnuni, og tað má næstan sigast at vera eittt bragd, at tað hevur eydnast teimum ymsu orkestrunum í landinum at skipa eina tílíka stevnu í næstan hálva øld. Tann fyrsta stevnan varð hildin í Vestmanna í 1966, tí hildið var, at tað var ein góður møguleiki hjá orkestrunum av mennast, at tey soleiðis eina ferð um árið komu saman at framføra tónleik fyri hvør øðrum og fyri almenninginum.

Síðani hevur musikkstevnan ferðast kring alt landið nógvar ferðir, tí orkestrini skiftast um at vera vertir.

Í ár er tað Havnar Hornorkestur, sum skipar fyri stevnuni. Orkestrið hátíðarheldur í ár 110 ára jubileum, og tí vildi Havnar Hornorkestur sleppa at skipa fyri, og stevnan verður hildin í skúlanum við Løgmannabreyt. Hetta er fyrstu ferð, at stevnan verður hildin í hesum hølunum.

Hesi seinnu árini hevur stevnan verið hildin á tann hátt, at fríggjadagin koma skúla- og ungdómsorkestur úr øllum landinum saman at framføra sínar konsertskráir. Og tann seinna dagin – leygardagin – koma so tey “sjálvstøðugu” orkestrini saman. Hetta eru tveir dagar fyltir við tónleiki, samveru og vinskapi, so Havnar Hornorkestur bjóðar hervið øllum til musikkstevnu í skúlanum við Løgmannabreyt komandi vikuskiftið.


http://aktuelt.fo/grein/hog_og_lag_barnakorstevnu

http://snar.fo/index.php?id=33714

http://www.havnarhornorkestur.com/index.php/news/musikkstevnan-2013/

Zacharias Heinesen IKON - ferniseringsrøðan hjá Hansinu Iversen

Góði Zacharias!

Eg fekk heiðurin, at siga nøkur orð á tíni fernisering í dag.

Tá Inger spurdi meg fyri nøkrum døgum síðan, ivaðist eg í, um eg kundi taka hesa uppgávu upp á meg. Hvat kann eg siga um ein so royndan, dugnaligan og høgt virdan listamann, sum hevur arbeitt við málninginum tvær ferðir so leingi sum eg sjálv, minst? Eg segði ja. Og beint eftir telefonsamrøðuna við Inger, fall eg í fátt yvir at skula loysa hesa uppgávu og angraði at eg hevði sagt ja. Hetta við orðum, at siga nakað vitugt við orðum, er strævið og innviklað; men eg vil fegin greiða frá onkrum her í lívinum, og tá tað nú ikki liggur so væl fyri við orðum, so valdi eg myndlistina, serliga málningin, til at greiða frá onkrum. Og tað hevur tú eisini valt, Zacharias!

Eg minnist, at Zacharias og eg luttóku á einum grafiskum skeiði, ella eini "workshop" mitt í hálvfemsunum. Grafikarar vóru komnir úr Grafiska Verkstaðnum í Hjørring, á Grafiska verkstaðin, sum tá var í Listaskálanum. Vit vóru boðin til hetta, so vit kundu trykkja nøkur steinprent saman við hesum hegnigu grafikarunum úr Hjørring. Eg kendi meg ikki sørt fjálturstungna av at vera har millum listafólk sum Zacharias Heinesen, Trónd Patursson, Bárð Jákupsson, Marius Olsen og onnur. Ja, eg var grøn tá, júst liðug á akademinum í Helsinki; men eg hevði eisini hasa skrásikkurheitina, sum ung fólk ofta hava, eina nakað foreinklaða mynd av lívshøpinum.

Zacharias og eg stóðu undir liðini á hvørjum øðrum, við eitt langt borð, og málaðu á hvør sín stein. Eg var fyrst eitt sindur illa við av at standa undir liðini á hesum mæta listamanni; men varnaðist eftir hondini, at hesin mildi stillføri maður var sjálvur eitt sindur foyur yvir støðuna. Hann suffaði við hvørt og greiddi frá hvussu ivasamur hann var, um tað hann gjørdi. Hann visti ikki hvussu hann skuldi fáa nakað burturúr, og at hetta mundi neyvan fara at eydnast serliga væl. Dagin eftir kom hann yvir til mín, glaður upp á sín stilla máta og segði, at hatta pensilstrokið, sum eg hevði gjørt á steinin í gjár, hevði inspirerað hann, og nú kundi hann koma víðari.

Eg havi mangan hugsað aftur til ta ferðina og verið fegin um at viðurkenna ta sannroynd, at tað er hesin ævigi ivin, hendan støðuga óvissan um góðskuna av tí tú gert, sum allsamt fær teg at arbeiða víðari. Zacharias vil vera nøgdur við síni avrik og ivast enn í teimum. Hann er ikki komin á mál, og tí arbeiðir hann víðari, endaleyst. Hann vil verða betri og betri.

Í einum broti í bók síni "Livandi List" skrivar Inger um Zacharias: "Hann byrjar við eini stórari litgleði og ikki at gloyma við einum stórum kærleika til flatan. Í veruleikanum byrjar hann við eini mynd og ikki við eini hugsan, og her er munurin. Tí tað er gleðin við sjálvum málninginum, gleðin at finna nýggjar hættir at seta eina mynd saman, seta litir saman og gera spenning í linjuspælinum, sum hevur týdning. At samskifta eina hugsan ella hugskot er í veruleikanum ikki alneyðugt. Aftaná kemur so motivið, tí hann hevur valt ikki at arbeiða við motivum, men útgangsstøðið er ein abstrakt mynd."

Her sipar Inger til listasøguliga læru, sum sigur, -"at myndin kemur áðrenn motivið"-, at Zacharias málar ikki føroyskt landslagsmálarí, men at hann málar myndir. Hetta lýsir sera væl tað, sum Zacharias ger og styðjar uppundir navnið á framsýningini "IKON".

"Tað er ikki avgerandi hvat tú málar, men hvussu tú málar!"

Hendan lærusetningin hoyrdi eg mangan tey fyrstu árini í skúlagongdini. Tað tók mær langa tíð at fata, hvussu hesin setningur skuldi skiljast. Eg dugdi ikki at seta meg inn í, at innihaldið, ella myndevni í málninginum ikki skuldi hava nakran týdning. Hetta var eisini áðrenn eg fataði, at innihald og myndevni vóru hvør sítt. Men síðan hava mínar royndir lært meg, at innihald og myndevni er nyttuleyst, um eg ikki veit hvussu tað skal málast.

Hyggið væl eftir hvussu Zacharias hevur málað sínar myndir og upplivið so, hvussu væl hetta er gjørt!

Hjartaliga til lukku við framsýningini!

Hansina

Zacharias Heinesen IKON - Fernisering

Í dag læt framsýningin Zacharias Heinesen - Ikon upp í Gallarí Stephanssonshúsi. Ein framsýning, sum skúmar av listarligum yvirskoti við klassiskum verkum eftir sjálvan grundleggjaran av tí føroysku myndini, men sum eisini framsýnir myndir, ið sprongja figurativ mørk og prógva hvussu leikandi og lætt hesin listamaður hugsar eisini á ellisárum. Men tað sæst hvørki á listamanninum ei heldur á verkum hansara, at árini gerast fleiri og at hann í juni fyllir 77 ár. Hann er sera generøsur listamaður og hevur altíð havt eitt serligt pláss fyri ungu listafólkunum og tessvegna riggaði tað sera væl, at tað var Hansina Iversen, sum helt ta góðu upplatingarrøðuna í dag. Røðan kemur á listabloggin í morgin. Framsýningin er væl kuraterað og disponerað og hongur væl í ljósu framsýningarhølunum í Stephanssonshúsi. Opið er hvønn dag millum kl. 16.30 og 18.30 til sunnudagin 12.mai.

Ein vøkur mynd

Reytt, blátt, gult, grønt, orange, violet, eitt ordans litbrak

Hansina heldur røðu

Ein klassisk føroysk ikon

Kurator Inger, Sylvia, Zacharis o.o. lurta eftir røðuni hjá Hansinu

Ein blá og gul kompositión

Hansina og Torbjørn

Framsýningargestir

Ein fantastisk mynd

Brot úr myndini omanfyri

(KP)

Kunsten.nu

Danska webtíðarritið Kunsten.nu hevur í løtuni tveir listamenn á skránni, sum eru kendir í føroyskum listahøpi. Annar teirra, Claus Carstensen hevur arbeitt nógv í Steinprenti og hevur somuleiðis havt fleiri framsýningar í Havn. Næsta fríggadag letur upp stór framsýning við hansara verkum í Norðurbryggjuni í Keypmannahavn, meira um hetta seinni. Hin listamannin, Andreas Schulenberg kenna vit somuleiðis frá Steinprenti, har hann fer at hava framsýning í næstum. Meðan vit gleða okkum kunnu vit lesa og hyggja at myndum her:

http://www.kunsten.nu/artikler/artikel.php?articleId=3872&mode=images
http://www.kunsten.nu/artikler/artikel.php?andreas+schulenburg+for+satan+for+helvel+charlotte+fogh

(KP)

Ein verulig ikon

Í dag klokkan 16 letur upp framsýning við verkum hjá Zachariasi Heinesen í Gallarí Stephanssonshúsi.
 
Zacharias Heinesens vísir við hesi framsýning enn einaferð hvussu meistaraliga hann megnar at brúka føroyska landslagið til at forloysa listina. Tey flestu vita hvussu stóran týdning hann hevur havt fyri føroyska list, men øll vita kanska ikki hvussu nógv hann seinastu mongu árini á vakrasta hátt hevur hjálpt ungum føroyskum listafólkum á veg. Hann hevur kuraterað framsýningar við ungum listafólkum, bjóðað teimum við sum gestir á bólkaframsýningar uttanlands, og hevur sjálvur keypt teirra verk og harvið skapað eina fína samling av yngri føroyskari list.
 
Tí verður tað ein yngri listakvinna, Hansina Iversen, sum letur upp framsýningina í dag.
 
Framsýningin eitur Ikon og eingin hevur uppiborið heitið betri enn Zacharias Heinesen. Verkini hjá Zachariasi Heinesen hava ikonstatus, tí tey hava verið við til at broytt okkara áskoðan á føroyska landslagið og tí tey hava stovnað ein myndaframburð, sum hevur fingið stóran týdning fyri onnur føroysk listafólk. Verkini eru ikonir, tí Zacharias Heinesen hevur megnað at gera teirra myndaligu tilveru, teirra egna veruleika so undurfult sterkan og nærverandi.

http://listinblog.blogspot.com/2013/03/zacharias-heinesen-ikon.html

(IS)

Gleðiligan flaggdag

Við hesi herligu bomm-íspinna-hest-brøyt-og-bóka-installatiónini hjá Tóroddi Poulsen ynskja vit øllum ein gleðiligan flaggdag. Tað er enn sum áður Havnar Hornorkestur, ið skipar fyri flaggdagshaldinum í Havn í dag. Haldið byrjar klokkan 15, tá Hornorkestrið saman við skótunum marsjerar úr kommunuskúlagarðinum og oman á Vaglið, har Heini Davidsen heldur flaggdagsrøðuna. Tað er ikki ólavsøka, men kanska spælir Havnar Horn hendan:

(KP)

Bókmentir og mál við skerdan lut

Skúlaárið er um at vera av og vit, lærarar og næmingar eru nú farin at fyrireika okkum til próvtøkur og royndir. Eg royni at fyrireika meg mentalt til komandi skúlaár, tí tá byrja vit eina spildurnýggja miðnámsskúlaskipan. Dansktlærarar hava leingi vitað av, at lærugreinin danskt verður munandi skerd, vit mótmæltu uttan at fáa nógv annað burtur úr enn óseriøs álop við kenslubornum nationalistiskum próvgrundum. Men tá ljóðaði tað jú sum um, at henda skerjingin av donskum fór at gerast til fyrimuns fyri lærugreinina føroyskt. Tá nú nýggja miðnámsskúlaskipanin varð løgd fram skiltist, at føroyskt eisini verður fyri munandi skerjing av tí, at nógv færri tímar eru til taks at rætta stílar fyri. Tað vil siga tað sama sum, at skrivligi parturin av lærugreinini verður munandi skerdur. Tað er tíverri soleiðis, at hevur tú roynt at mótmæla uttan at nakað kom burturúr, ja so kann eitt ávist mótloysi og flegma gera seg galdandi. Tá er tað fantastiskt at uppliva, at onnur hava yvirskot sum Hanna Jensen, tingkvinna fyri Framsókn, hevur. 

Hon hevur sett Bjørn Kalsø hendan fyrispurningin:

Fyrispurningur um niðurskurð í lærugreinini føroyskt skrivligt í løgtingslóglóg um gymnasialar miðnámsútbúgvingar, settur Bjørn Kalsø, landstýrismanni, (at svara skrivliga eftir TS §52a)

1. Hvør er orsøkin til og tankin aftanfyri at skerja málsligu krøvini til allar næmingar sum heild í nýggju miðnámsskúlaskipanini?

2. Er tað rætt, at ætlanin er, at lærugreinin føroyskt skal styrkjast í nýggju miðnámsskúlaskipanini, nú danskt er vorðið vallærugrein?

3. Hvør er orsøkin til at niðurraðfesta rætting og vegleiðing í mun til skrivliga partin av lærugreinini føroyskt á miðnámi?

4. Hvussu ætlar landsstýrismaðurin at tryggja, at føroyskir miðnámsskúlanæmingar uppfylla krøvini í nýggju undirvísingarkunngerðini §§ 52-56 og í Námsætlan fyri føroyskt, tá skerjingarnar í eftirmetingini av tí skrivliga arbeiðinum í lærugreinini føroyskt eru so stórar í mun til verandi skipan – serliga í Studentaskúlaskipanini?

5. Metir landsstýrismaðurin, at dygdin í tí vegleiðing, lærarin gevur næminginum í sambandi við skrivlig avrik, verður tann sama hóast munandi skerjing í tí arbeiðstíð, lærarin fær til at rætta og vegleiða næmingin. Hvussu ætlar landsstýrismaðurin at tryggja, at fakliga støðið verður varðveitt?

6. Er ætlanin at endurskoða námsætlanina fyri føroyskt fyri at flyta neyðugar partar, sum lærugreinin danskt hevur røkt higartil, inn í lærugreinina føroyskt?

7. Er ætlanin at geva móðurmálslærugreinini føroyskt meiri “undirvísingartíð” fyri at røkja fakøkini, sum aðrar mál- og bókmentalærugreinir hava lyft í felag við føroyskt eftir verandi skipan?

Viðmerkingar
Nýggja miðnámsskúlaskipanin er skerd nógv á málsliga økinum soleiðis, at einastu krøvini um at læra fremmandamál umframt enskt eru á komandi hugbreyt, har næmingarnir skulu lesa 2 mál (velja millum danskt, franskt, spanskt ella týskt) umframt føroyskt og enskt, og á fyrireikingarbreytini, har næmingar skulu lesa 1 mál umframt føroyskt og enskt (velja millum somu mál sum á hugbreytini). Talið á hesum næmingum í samlaðu miðnámsskúlaskipanini samsvarar javnan við umleið 30%. So staðfestast kann, at eftir loknan fólkaskúla kann væntast, at 70% av føroyskum skúlaungdómi ikki fer at lesa annað enn móðurmálið – føroyskt – og so enskt, hóast løgtingslóg um gymnasialar miðnámsútbúgvingar §1, stk. 5 sigur: ”Næmingurin skal læra at virða og røkja sína egnu mentan, eins og hann skal læra, at aðrar mentanir og onnur samfeløg kunnu byggja á onnur virði enn hansara egnu.” Um somu tíð sum danskt sum kravd lærugrein er strikað, og danskt er vorðið vallærugrein, er eisini skrivligi parturin í enskum skerdur. Hetta er fyri ein stóran part av næmingunum ein stór skerjing í málsliga skúlaarbeiðinum, og harvið sjálvandi eisini í førleikunum.

Havandi í huga, at ymsu málini styðja hvørt annað, verða næmingar munandi verri fyri málsliga í nýggju skipanini – eisini í føroyskum, um útbúgvingin ikki leggur upp fyri at styrkja føroyskt – sum lovað varð.

Nýggja miðnámsskúlaskipanin gevur eisini næmingum munandi minni venjing í at skriva, at føra síni sjónarmið fram á skrift, og at læra at orða seg og stava væl, enn eftir verandi skipan. Í donskum og føroyskum hava næmingar í t.d. verandi Studentaskúlaskipanini skrivað stílar og ritgerðir, sum í vavi samsvara við 37 stílar í trý ár (21 í føroyskum og 16 í donskum) umframt fleiri styttri uppgávur í føroyskum. Danskt er nú burtur sum kravd lærugrein, skrivligi tátturin í enskum er skerdur, og eftir er føroyskt, sum meira at siga einsamalt skal lyfta byrðuna at læra næmingar at skriva væl og rætt. Tað skortar tó ikki upp á uppreksan av førleikum, sum næmingurin innan skrivliga arbeiðið skal ogna sær eftir §§ 52-56 í nýggju undirvísingarkunngerðini.

Í føroyskum er nøgdin av skrivligum avrikum nøkulunda tann sama í nýggju skipanini – tó ikki økt til at viga upp móti skerjingum í hinum málsligu lærugreinunum. Heldur ikki er námsætlanin fyri føroyskt endurskoðað eftir, at avgerð fall um, at danskt skal vera vallærugrein. Tað, sum tykist rættiliga margháttligt í hesum sambandi, er, at Mentamálaráðið eftir øllum at døma ætlar, at lærarin skal nýta munandi styttri tíð at rætta skrivligu avrikini og geva næminginum fakliga vegleiðing í føroyskum. Í verandi skipan fær lærarin fyri umleið ein arbeiðstíma fyri at rætta ein stíl og geva fakligar viðmerkingar til hvønn næming sær. Hetta samsvarar eisini rættiliga væl við ta tíð, tað tekur at lesa, rætta og skriva viðmerkingar og góð ráð til hvønn næming sær. Rætt hevði verið at flutt meira tíð til at rætta skrivligar uppgávur og meiri undirvísingartíð til føroyskt (útbúgvingartíð eftir §14), fyri at flyta partar av frálæruni, sum hevur ligið í donskum inn í føroyskt (m.a. evropeisk mentanar-og bókmentasøga).

Í námsætlanini, sum er skrivað til lærugreinina føroyskt í nýggju miðnámsskipanini, stendur m.a.: Undirvísingin í føroyskum hevur til endamáls, at næmingurin: mennir sínar lesi- og skriviførleikar umframt síni samskiftisevni, ognar sær vitan um føroyskar bókmentir, umframt innlit í norðurlendskar og alheims bókmentir, skapar sær eina heildarfatan av føroyskum máli og málrøkt, bæði í samtíðini og í søguligum høpi, verður tilvitin um málið sum samskiftisamboð og samskiftismiðil, verður tilvitin um málsligt fjølbroytni og stíllegur, o.s.fr. Líkt er til, at Mentamálaráðið/Fíggjarmálaráðið í nýggju miðnámsskúlaskipanini vil hava lærarans arbeiði at rætta og vegleiða skert til hálvan klokkutíma fyri hvønn stíl. Tað samsvarar við tað, sum verður brúkt til at rætta próvtøkustílar. Men tá skal bert eitt próvtal ásetast – einki skal rættast, og næmingurin skal ikki fáa stílin aftur við viðmerkingum og góðum ráðum.

Sambært § 60 í nýggju undirvísingarkunngerðini skal næmingurin ”javnan hava at vita, hvør fakliga støðan er, og hann skal somuleiðis hava eina nágreiniliga lýsing av veikleikum og dygdum í hansara skrivligu avrikum”. § 65 í somu kunngerð ásetir, at ”Skrivligar venjingar í lærugreinum, sum hava fingið tillutaða næmingatíð, skulu verða eftirmettar, og fleiri eftirmetingarhættir skulu verða nýttir, har ímillum

·                                 rætta skrivlig svør, sum einstaklingar hava latið inn…

·                                 rætta og viðmerkja einstaklingsavrik og bólkaarvrik

·                                 gera viðmerkingar til lutvíst liðug avrik…

·                                 samrøða við einstaklingar og næmingabólkar

·                                 samanrenning av omanfyri nevndu

Hesar orðingar benda á, at Mentamálaráðið hevur ætlað, at lærarin skal gera eitt seriøst arbeiði at vegleiða næmingarnar og hjálpa teimum at menna skrivliga førleikan – sum neyðugt er, um næmingurin skal læra av tí, ið hann skrivar. Men tá ætlanin samstundis er at skerja arbeiðstíðina, ið lærarin skal leggja í henda part, niður í helvt, er ilt at síggja, at hetta er annað enn føgur – men innantóm – orð! Skal fakligi førleikin í føroyskum varðveitast – og vónandi styrkjast – má lærarans lutur í hesum arbeiði takast í størsta álvara. Tað krevur, at hann fær tíð at geva hvørjum næmingi sær fakliga vegleiðing og góð ráð.

Tíverri er líkt til, at henda skerjing í arbeiðstíð lærarans at rætta og vegleiða næmingin, er rættiliga stór í flestu lærugreinum – og tað fer sjálvsagt at merkjast á fakliga støðinum so ella so. Royndir í Danmark eru, at lærarar sjálvir skerja talið av ritgerðum, ið næmingarnir skulu lata inn, so tær samsvara við ta arbeiðstíð, lærarin fær til at rætta og vegleiða. Verður tað veruleikin, verður talan um eina MUNANDI skerjing í skrivliga arbeiðinum – ikki minst í skrivligum føroyskum – ein førleiki, sum frammanundan er ein stór avbjóðing fyri føroyskan skúlaungdóm, sum m.a. Landsroyndirnar í Fólkaskúlanum vísa!

Á Løgtingi, 24. apríl 2013

Hanna Jensen

Sagt í vikuni

“Harra formaður, vit umboða eisini tann listarliga partin, hendan samgongan hevur nógv listafólk, bæði tá tað kemur til málningalist, tónleikalist – tak bara  formannin sjálvan (Jógvan á Lakjuni red.)  og øll onnur.  At billa fólki inn at tað eru nøkur sum hava skil á øllum tí kreativa, listarliga, meðan vit onnur ikki hava , tað er at stilla seg sjálvi upp í eitt ljós, tað er at taka seg undan skeppini, sum tey ikki hava uppiborið”

Hetta segði  Bjarni Djurholm (F), formaður í Mentanarnevnd løgtingsins, á tingfundi týsdagin undir viðgerðini av uppskoti  til samtyktar um alment listakeyp.

Uppskotið fall, hesi atkvøddu fyri:

1. Hanna Jensen
2. Annita á Fríðriksmørk
3. Gunvør Balle
4. Bjørt Samuelsen
5. Kristina Háfoss
6. Rigmor Dam
7. Kristin Michelsen
8. Janus Rein

 Hesi atkvøddu ímóti:

1. Alfred Olsen
2. Jóna Mariusardóttir Mortensen
3. Helgi Abrahamsen
4. Alfred Olsen
5. Rósa Samuelsen
6. Eivin Jacobsen
7. Hanus Samró
8. Elsebeth Mercedis Gunnleygsdóttur
9. Rodmundur Nielsen
10. Bjarni Djurholm
11. Kristianna Winther Poulsen
12. Edva Jacobsen

Hate Crime

Teaterforeningen

HiLS DiN MOR

 Sjónleikabólkurin HiLS DiN MOR frá Keypmannahavn hevur eina ókeypis almenna eyka sýning í Havn.

Sjónleikabólkurin Hils DiN MOR hevur seinastu dagarnar havt ókeypis skúlasýningar í Tórshavn, har tey hava framført leik teirra "Hate Crime - ein kærleikssøga". Leikurin hevur verið framførdur fyri innbodnum næmingum á miðnámsskúlum. Leikhúsvitjanin er komin í lag við hjálp frá Tjóðpall Føroya og Havnar Sjónleikarfelag letur hølir til sýningarnar.

Tað hevur verið stórur áhugi fyri leikinum, og tí er avgerð tikin um at hava eina almenna sýning, har øll eru vælkomin.

Hendan sýningin verður í Sjónleikarhúsinum í Havn

fríggjadagin 26. apríl 2013 - kl. 17.00.

Tað er ókeypis atgongd og atgongumerkini fáast í Sjónleikarhúsinum 1 tíma undan sýning. Legg til merkis, at atgongumerki kunnu ikki bíleggjast, men tey, ið koma fyrst fáa atgongumerki.

Børn undir 12 ár sleppa ikki til sýningina.

Um leikin

Teir báðir tannáringarnir Joe og Benjamin ganga í 9.flokki. Beint áðrenn summarfrítíðina kemur Joe út úr skápinum sum samkyndur.

Fyrsta skúladag eftir summarfrítíðina stendur JOE ER BØSSI skrivað í skúlagarðinum. Dagin eftir stendur JOE ER EITT BØSSASVÍN. Hvør ger tað og hví? Og hvør er tað, ið alla tíðina smsar til Benjamin.

Joe og Benjamin eru vinmenn. Og kanska eru teir meira enn tað. Men hatta við at verða forelskaður og at elska er eitt sindur løgið, man fær næstan fepur, tá ið tað ikki ber til, at elska Pylle frá biologini, og at fáa bilskúr, runnagirðing og Weber-grill í garðinum.

Alt gongur av hundunum til. Tí vágar Benjamin at yvirgeva seg? At elska? Tí tað er so nógv lættari at hata tann tú elskar, um tú stúrir fyri at verða útihýstur.

"Hate crime - ein kærleikssøga" hevur fingið sera góða móttøku. Seint á sumri 2012 var leikurin framførdur á skúlum í Danmark sum liður í eini ókeypis sjónleikaferð, skipað av leikhópinum HiLS DiN MOR. Í juni í ár skal leikurin á ferð til Nuuk í Grønlandi og síðan enn einaferð ymsastaðni í Danmark á heystið 2013.

Hate crime - ein kærleikssøga" viðger fleiri viðkvom evni, ið eru millum næmingar í framhaldsdeildum, sum t.d. happing, bólkatrýst, eltibløðrur og tann fyrsta kærleikan.

Hate crime - ein kærleikssøga:

Dramatikari: Tomas Lagermand Lundme

Leikstjóri: Mette Føns

Leikarar: René Benjamin Hansen og Johannes Lilleøre

Koreograf: Bo Madvig

Myndir: Karoline Lieberkind

Stuðlað sýningina hava: Statens Kunstråds Scenekunstudvalg. Bikubefonden, BUPL, Danmarks Nationalbanks Jubilæumsfond,

OAK Foundation Denmark, Østifterne og Roskilde Kommuna.

Vinarliga

Teaterforeningen

HiLS DiN MOR

Pressusamband: Jesper Frølund Hansen -email info@hilsdinmor.dk.

Tlf: +45 26 46 60 07

Myndir frá sýningini kunnu takast niður í høgari upploysn á:

http://www.hilsdinmor.dk/pressemateriale

Hate Crime ein kærleikssøga til Føroya

Sjónleikabólkurin HiLS DiN MOR kemur til Føroya at framføra teirra ungdómsleik: "Hate crime – en
kærlighedshistorie”, sum Tomas Lagermand Lundme hevur skrivað. Leikurin snýr seg um tveir tannáringar, Joe og Benjamin, sum ganga í 9.flokki. Beint áðrenn summarfrítíðina kom Joe út sum samkyndur. Ein dagin stendur skrivað"JOE ER BØSSE" í skúlagarðinum. Dagin eftir stendur "JOE ER ET BØSSESVIN". Hvør skrivar og hví. Joe og Benjamin eru vinmenn og kanska meira enn tað, men tað er ikki vist, tí alt hatta við kærleika og forelskilsi er ikki altíð so lætt at fáa skil uppá. Í tíðindaskrivi skrivar bólkurin:

HiLS DiN MOR tager i slutningen af april 2013 til Tórshavn for at spille forestillingen “Hate crime – en kærlighedshistorie”. Turen er arrangeret i samarbejde med nationalscenen Tjódpallur Føroyar og har været under planlægning i et stykke tid.

“Hate crime – en kærlighedshistorie” har været rundt og spille på folkeskoler i Danmark i efteråret 2012 og teatret fik dengang en del henvendelser om at forestillingen burde tage til Færøerne og spille. Teatret gik i gang med at undersøge mulighederne og kom i kontakt med Nationalscenen på Færøerne, som har været en kæmpe hjælp med at finde kontakter og spillested i Torshavn. Samtidig har Statens Kunstråds Scenekunstudvalg gjort det økonomisk muligt at sende forestillingen afsted til Færøerne.

Forestillingen er i øjeblikket på en ny turné her i foråret, hvor teatret besøger endnu flere folkeskoler og d. 22. april 2013, tager holdet afsted Færøerne for at spille i Tórshavn i Havnar Sjónleikarfelag’s ”Black Box”. Der bliver inviteret elever fra forskellige skoler i Tórshavn og omegn. Der spilles ligeledes en offentlig forestilling fredag d. 26. april kl. 17:00. Der kan aftentes gratis billetter 1 time før forestillingen starter.

HiLS DiN MOR er stolte af at kunne tage forestillingen til Tórshavn og er meget glade for den støtte der modtages, som gør det hele muligt. Holdet bag forestillingen glæder sig rigtigt meget til at komme afsted og spille og snakke med de unge på Færøerne.

(KP)

Várframsýningin letur upp á mentanarnáttini

Pall: er heitið á Várframsýningini 2013

Tíðindaskriv:

Vit vilja við hesum vísa á Várframsýningina sum ein møguleika hjá øllum listagreinum um at sýna fram saman. At Várframsýningin bæði umfatar tvey- og trýdimensionella list, men eisini list, ið hevur tíð sum eina treyt, til dømis video, dans, tekst og so víðari. Sera einkult.

Framsýningin verður soleiðis eitt boð uppá ein ”pall”, har tað ikki bert verður tosað um makrel og fiskikvotur, men har víst verður á at mentanin og listin andar og hevur megi. 

Vit eru áhugað í øllum listarligum framburðum fyri at skapa eina so fjølbroytta og útgreinandi framsýning sum gjørligt, og heita hervið á øll fólk um at send inn. 

Oðrið er eitt: Fylkist, fylkist og aftur fylkist. 

---

Soleiðis verður latið inn:

All tilfar verður latið inn digitalt umvegis t-post:

Tilfar verður sent til: varfram@gmail.com

Freistin fyri innlating er: 31. mai 2013.

Listafólkini fáa svar skjótast møguligt, soleiðis at listaverkini kunnu latast inn í Listaskálan. 

---

Mannagongd: 

1) Skriva greitt og týðiliga navn títt og aðrar viðkomandi upplýsingar, so sum føðiár og líknandi, um teg sjálvan á eitt word-skjal ella líknandi. 

2) Avmynda (um talan er um málningar, skulptur, dans og annað líknandi) verk tíni og set nummar á fílnavn frá nr. 1 og uppeftir.

3) Um talan er um tekst, video og annað líknandi, so set somuleiðis nummar (úr 1 og uppeftir) í fílnavni.

4) Ger eina lista við upplýsingum um verkini. Listin skal latast inn saman við listaverkunum og skal vera týðiliga merktur, soleiðis at samsvar er millum nummar á fílnavninum og tær upplýsingar sum eru á verklistanum.

Dómsnevndin: 

Várframsýningin er sensurerað. Ein trímannað dómsnevnd úr Føroysk Myndlistafólk velur út og setir framsýningina saman við innkomnum verkum og øðrum viðkomandi tilfari. Dómsnevndin hevur fullan avgerðarrætt at velja burtur úr innkomnu verkunum.

Í ár sita Unn Joensen, Ludvík á Brekku og Jóhan Martin Christiansen í dómsnevndini.

Vinarliga vegna nevndina í Føroysk Myndlistafólk

Unn, Ludvík og Jóhan Martin